Είναι δύσκολο μα συνάμα συναρπαστικό να μεγαλώνεις , να αντιλαμβάνεσαι τη ζωή μέσα από τα πρώτα σκιρτήματα ,εμπειρίες πρωτόγνωρες άσχημες μα και καλές , τα προπύργια του κάστρου σου.

Όπως ο καιρός έχει γυρίσματα έτσι και όλοι μας , στη πορεία της ζωής μας υιοθετούμε εικόνες και πράξεις που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια μας και σταδιακά καταλήγουμε να αποξενωνόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και τους γύρω μας .

Χρειάζεται να κατανοήσουμε τους λόγους που μας οδήγησαν εκεί και να αποδεχτούμε κάθε πλευρά του εαυτού μας είτε είναι αληθινή είτε ψευδής .

Αν δεν το κάνουμε η ζωή μας θα αμφιταλαντεύετε σαν καράβι σε φουρτούνα και θα αρχίζει να ασφυκτιά κάτω από το βάρος των λαθών που χρεώνουμε στον εαυτό μας .Δεν πρέπει να αφήνουμε την ενοχή ή τη ντροπή να στιγματίζει την ύπαρξη μας .
Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας να μη το μαλώνουμε , να μην το καταπιέζουμε , αυτό να είναι η κινητήριος δύναμη σε οποιοδήποτε ειλικρινή προσπάθεια (επιτυχίας ή αποτυχίας ).
Είναι φορές που η ψευδαισθησιακή χαρά αλλά και η συνεχής επίκριση ότι δεν έχουμε εμπειρία , ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα διότι είμαστε αφελής και ευκολόπιστοι , είναι εντοπισμένα καταπιεσμένα συναισθήματα τα οποία δεν αφήνουν τους ανέμους αλλαγής να φυσήξουν ειρηνικά , οπότε έρχεται κάποια στιγμή η κόπωση ψυχική και σωματική , να σημάνει την παρουσία της με συμπτώματα (κατάθλιψη, άγχος , κρίσεις πανικού,) αδιαφορία για το μέλλον .

Η αντίδραση μας και ο τρόπος που παραδινόμαστε σε αυτή , επειδή φοβόμαστε ότι δε θα τα καταφέρουμε μας κάνει να επιτιθόμαστε σε κάθε έννοια ευθύνης με άναρχο τρόπο . Κάθε υποχρέωση που θα διασφάλιζε τα δικαιώματα μας και θα προστάτευε την ελευθερία μας θα παρέμενε σε εκκρεμότητα . Εκρήξεις θυμού και αποδιοργάνωσης είναι τα χαρακτηριστικά ενός μπερδεμένου μυαλού με ανάμεικτα συναισθήματα .

Η πρωτοβουλία να αλλάξουμε αυτό που είμαστε προς το καλύτερο έρχεται μέσα από την εκπαίδευση της ψυχής , τη βαθειά γνώση των θέλω μας , και τελικά και από τη βοήθεια που επιβάλλεται να πάρουμε από ειδικούς , ώστε το τέρας της κατάθλιψης να μη μας καταπιεί .

Η επίκριση και η απαξίωση από του γύρω μας και ειδικά μέσα στη δομή της οικογενείας οδηγεί ένα παιδί και κατά συνέπεια έναν ενήλικο άνθρωπο να είναι εσωστρεφής ,καχύποπτος και να χειραγωγεί τους άλλους , είτε απαιτώντας επιτακτικά από αυτούς να προσαρμοστούν και να αποδεκτούν τη λάθος εικόνα του , είτε δημιουργώντας ένα συναισθηματικό βάρος μέσω μιας "αγάπης με έλεγχο " ζητώντας το περίγυρο του να ανταποκριθεί όχι τόσο στα συναισθήματα του αλλά στα ελλείματα του .
Αβάσταχτο βάρος για μια οικογένεια χωρίς δομή μέσω της οποίας το παιδί οδηγείται στο κοινωνικό περιθώριο .

Για να ωριμάσει το παιδί που έχουμε μέσα μας χρειάζεται να του συμπεριφερθούμε με στοργή ,αγάπη και συναίσθημα με αποδοχή και κατανόηση .
Ο χειρισμός κάθε συναισθήματος χρειαζετε υπομονή φροντίδα, και ενδιαφέρον , ώστε να δώσουμε το κατάλληλο χώρο και χρόνο να εναρμονιστεί με το ψυχικό μας σύστημα .
Κάθε κεφάλαιο της ζωής μας έχει σημασία και πρέπει να το αγκαλιάζουμε με αγάπη και να νιώθουμε τυχεροί που το βιώσαμε και διδαχτήκαμε από αυτό.
Γιατί τελικά το παιδί που κρύβουμε μέσα μας , οριοθετεί την αυθεντικότητα του χαρακτήρα μας , και την αγάπη μας για την ίδια τη ζωή.

Για το SugarMama,

Εύη Κατράνα