Στη πολύβουη πόλη δίπλα στον ποταμό S, τα σπίτια ήταν όμορφα γεμάτα κήπους και παρτέρια με πολύχρωμα δουλούδια , και σταλιστές αυλόπορτες .
Οι εύποροι κάτοικοι της Νουμερόπολης , απολάμβαναν την ηρεμία της εξοχής, συχνάζοντας στις όχθες του ποταμού , κάνοντας ποδηλασία , ή πικ-νικ απολαμβάνοντας τον ζεστό ανοιξιάτικο ήλιο.

Η Νουμερόπολη φάνταζε ως η ιδανική πόλη να μείνεις .
Είχε πολλούς και διάφορους αριθμούς , με ξεχωριστές εργασίες ο καθένας .Το 5 ήταν ο γραμματέας του Δημάρχου , σοβαρό και πάντοτε μετρημένο στα λόγια , περνούσε πολύ χρόνο καθισμένο στα κυτάπια του ,προσπαθώντας στην ώρα του να τελειώσει τις επιστολές του.
Το 6 ήταν ο Φουρναρης της πολης , τις τάρτες του δεν τις ξεπερνούσε σε νοστημιά κανείς !αλλά και το 7 που ήταν ο ταχυδρόμος , όλοι τον αγαπούσαν και πάντα τον περίμεναν με ανυπομονησία στο κατώφλι τους για τα μαντάτα απο τους αγαπημένους τους.

Η ζωή κυλούσε με γρήγορους ρυθμούς στη Νουμερόπολη .
Κάτω από το πέπλο αυτό της όμορφης και άνετης ζωής υπήρχε και ενας άλλος άγνωστος κόσμος , αυτός που πολλοί δεν ήθελαν να δουν. Λίγοι ήταν οι κάτοικοι που περνούσαν όμορφα και κυριώς βαρετά την ώρα τους , οι περισσότεροι ήταν φτωχοί και δυστυχείς από τους φόρους και όλα τα χρέη που είχαν τα νοικοκυριά τους .
Στις συζητήσεις τους πάντα εκαναν λόγο για μία μεγάλη αλλαγή , μια προφητεία , που θα τους λύτρωνε από όλα τα δεινά και τη μιζέρια , έναν μεγάλο αριθμό , που θα γεννιώταν από ασήμαντους μικρούς αριθμούς , αλλά θα έγραφε ιστορία .
Ο καιρός περνούσε και η φτώχια θέριζε , η μία πλευρά της πόλης γέμισε με άστεγους και ζητιάνους .

Το 0 είχε χάσει τη δουλειά του , και κοιμώταν τώρα καιρό σε χαρτόκουτα δίπλα στα σκουπίδια. Η μυρωδιά δεν τον ενοχλούσε όσο κατάφερνε να βρεί κάτι να φάει .Οταν έβρεχε μαζευόταν σε ένα υπόστεγο δίπλα μαζί με άλλους άστεγους , και έτσι κατάφερνε να ζεσταθεί.
Μία βροχερή μέρα , ένω καθόταν κάτω απο το υπόστεγο , παρατήρησε στην απέναντι πλευρά του δρόμου , μια κοπέλα που τον φαινόταν τόσο οικεία φυσιογνωμία , είχε το ίδιο σχήμα και νούμερο με αυτόν .Ηταν ένα όμορφο 0.
Καθόταν στο πεζοδρόμιο , απέναντι απο το Φούρνο , είχε μαζέψει λιγοστά κέρματα και δεν έφταναν να πάρει ένα ψωμί , καθόταν σκυμμένη και έτρεμε από το κρύο και τη βροχή .
Πήγε κοντά της , τη σήκωσε και το όμορφο 0 με δύσκολα βήματα τον ακολούθησε .Την οδήγησε κάτω από το υπόστεγο , δίπλα στο μέρος που κοιμόταν , και της έδωσε λίγο απο το φαγητό που είχε βρεί. Ετσι γνωρίστηκαν και έγιναν φίλοι .
Ο καιρός περνούσε ήρθε το καλοκαίρι , και τα δύο μηδενικά ήταν αχώριστα .Η Αγάπη είχε μπεί στη ζωή τους , δεν άργησε να έρθει και το μαντάτο, η κοπέλα ήταν εγκυος !!!!

Η φτώχεια μεγάλη , και χρήματα δεν είχαν , ο χειμώνας που σίμωνε σιγά σιγά , έκανε τα πράγματα δύσκολα !τότε το 0 πήρε την μεγάλη απόφαση να κλέψει !!φοβάταν για την υγεία της γυναίκας και του παιδιού .Μπήκε νύχτα στο Παντοπωλείο της πόλης , και βρήκε πολλά καλούδια , τα φόρτωσε όλα σε ένα σάκο , και πάνω που πήγε να βγει από το παράθυρο τον συλλάβαν δυο μεγαλώσωμα 9 οι αστυνομικοί !!
Το πετάξανε σε ένα σκοτεινό και κρύο μπουντρούμι , ένας μικρός φεγγίτης ,ίσα που χωρούσε τη μία παλάμη, αυτή ήταν η μοναδική επικοινωνία με τη γυναίκα του .Το πρωί έβλεπε τις ρόδες των αυτοκινητων και τα πόδια των περαστικών σαν διαβαιναν γρήγορα .

Ωσπου ένα πρωι , καθώς μιλούσε με τη γυναίκα του μέσα από το μικρό φεγγίτη , την έπιασαν οι πόνοι της γέννας , της κρατούσε το χέρι , φώναζε και εκλιπαρούσε τους δεσμώτες του να φωνάξουν γιατρό.Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε και η γυναίκα χάθηκε από τη ματιά του .Όλοι ηταν πάνω απο τη γυναίκα , ώσπου τελικά γέννησε .Σιγή και βουβαμάρα , το πλήθος σταμάτησε να μιλά , έμειναν έκπληκτοι , το μωρό ήταν ένα θαυμάσιο .(άπειρο)

Η Προφητεία είχε βγει αληθινή . Έπειτα απο χρόνια έγινε ένας δίκαιος ηγέτης που αγαπούσαν και πίστευαν όλοι .Η Νουμερόπολη ποτέ δεν είχε ζήσει ξανά τέτοιες δόξες !!

Η Ιστορία αυτή μας διδάσκει ότι από τα μικρά και ασήμαντα πράγματα γεννιούνται μεγάλες ιδεες και άνθρωποι που αλλάζουν τη ροή των γεγονότων , επειδή απλά πιστεύουν ότι μπορούν !!!
Πίστευε στον εαυτό σου σε ότι κάνεις , και το σύμπαν θα συνομωτήσει να το πετύχεις !

Για το SugarMama,

Εύη Κατράνα