Επιπλέον, πέρα από την δημιουργία ισχυρών οστών και δυνατών μυών, η άσκηση βοηθά τα παιδιά στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής τους αλλά και στην κοινωνικοποίησή τους με άλλα παιδιά. Ωστόσο, δεν συμβαδίζουν όλες οι αθλητικές δραστηριότητες με όλες τις ηλικίες, ενώ υπάρχουν συγκεκριμένα είδη που προτείνουν τόσο οι παιδίατροι όσο και οι καθηγητές φυσικής αγωγής για την καλύτερη σωματική ανάπτυξη των παιδιών. Από νωρίς στα... βάσανα Καθηγητές φυσικής αγωγής και παιδίατροι συμφωνούν ότι το παιδί πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του προκειμένου να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Και πάλι, όμως, όπως τονίζει ο γυμναστής κ. Μιχάλης Ατσαλάκης, «Επειδή τα περισσότερα παιδιά των 2-3 ετών είναι ακόμα στα πρώτα αναπτυξιακά στάδια, ένα συστηματικό πρόγραμμα άσκησης δεν συνιστάται».

Όπως ο ίδιος λέει, στις ηλικίες από 2 έως 6 ετών τα παιδιά πρέπει να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και παιχνίδια με έμφαση την ανάπτυξη και εξάσκηση των βασικών δεξιοτήτων που δεν τις συνδυάζουν με περίπλοκο τρόπο και που δεν είναι ανταγωνιστικά. Η ειδική παιδίατρος κ. Μαρία Παπαδάκη εξηγεί ότι «ο λόγος που προτείνουμε το παιδί να είναι τουλάχιστον 3 ετών όταν θα ξεκινήσει κάποιο πιο συστηματικό άθλημα είναι προκειμένου να κατανοεί καλύτερα τι ζητά ο δάσκαλος από αυτό». Τονίζει, δε ότι σε τόσο μικρές ηλικίες δεν θα πρέπει να επιβάλλουμε ωράριο άθλησης και ότι αυτή θα πρέπει να αποτελεί ψυχαγωγία για το παιδί και όχι υποχρέωση. Έτσι, κάποιες ιδανικές ασκήσεις για τις ηλικίες 2-6 ετών είναι: Κυνηγητό, σχοινάκι, κουτσό, φρίσμπυ, περπάτημα, ποδήλατο και φυσικά κολύμπι.

Η κ. Παπαδάκη προτείνει και τον χορό ή το μπαλέτο, αλλά και το μίνι-ποδόσφαιρο, αρκεί το παιδί να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον τα 3 χρόνια. Αντίθετα, συμβουλεύει τους γονείς να αποφύγουν αθλήματα όπως οι πολεμικές τέχνες, καθώς τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν τις έννοιες άμυνα και επίθεση. Στο Δημοτικό Στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού τα παιδιά αρχίζουν να αποκτούν καλύτερη επίγνωση των κινήσεών τους, καθώς των βασικών δεξιοτήτων τους. Επιπλέον, έχουν αναπτύξει την μνήμη τους και την ικανότητα να λαμβάνουν αποφάσεις, οπότε μπορούν να κατανοούν τις στρατηγικές κάποιων ομαδικών παιχνιδιών. Φυσικά, και σε αυτές τις ηλικίες καλό είναι να αποφεύγονται τα πολύπλοκα κινητικά πρότυπα αλλά και οι ψυχικές απαιτήσεις των οργανωμένων ανταγωνιστικών αθλημάτων. Η βάση πρέπει να δίνεται στον συνδυασμό των βασικών δεξιοτήτων των παιδιών και σε επίτευξη εύκολων στόχων (π.χ. κλοτσάω τη μπάλα για να μπει στο τέρμα ή πετώ κάτι σε κάποιον στόχο). Ιδανικές ασκήσεις για τις ηλικίες 7-10 ετών είναι: Ποδήλατο, παιχνίδια με μπάλα, τένις, πινγκ-πονγκ, skating, χορός, ενόργανη γυμναστική, ποδόσφαιρο.

Τι θα πρέπει να προσέξουν οι γονείς: Η παιδίατρος κ. Παπαδάκη συμβουλεύει τους γονείς που θέλουν να συμμετέχει το παιδί τους σε κάποια δραστηριότητα να μην το πιέσουν και να μην του επιβάλλουν ένα άθλημα, ειδικά αν βλέπουν ότι είτε δεν του αρέσει είτε δεν είναι έτοιμο ακόμα να το παρακολουθήσει. Αντίθετα, το ιδανικό είναι να φέρουμε το παιδί σε επαφή με διαφορετικά είδη άθλησης και να αφήσουμε το ίδιο να επιλέξει εκείνη που του ταιριάζει, ακόμα κι αν ένα κορίτσι επιλέξει το ποδόσφαιρο και ένα αγόρι το μπαλέτο. Ως προς την κολύμβηση, η οποία αποτελεί ιδανική άσκηση ακόμα και για τις πιο μικρές ηλικίες, η ίδια τονίζει ότι η πισίνα που θα επιλέξει ο γονιός θα πρέπει να καθαρίζεται με όζον και όχι με χλώριο, καθώς νέες μελέτες έχουν συνδέσει το χλώριο με προβλήματα άσθματος και βρογχιολίτιδας στα παιδιά, τα οποία άθελά τους θα καταπιούν λίγο νερό. Αν πρόκειται για βρέφη, η συχνότητα μία φορά ανά εβδομάδα είναι επαρκής για άσκηση και παιχνίδι. Τέλος, σημασία πρέπει να δώσουν οι γονείς στις ιατρικές εξετάσεις που απαιτούνται πριν την συμμετοχή του παιδιού σε κάποιο άθλημα και δη τον καρδιολογικό έλεγχο, καθώς μία απλή ακρόαση από τον παιδίατρο δεν είναι επαρκής.

της Έλενας Μπούλια