Το παιχνίδι κρίνεται από την αρχή της σχολικής ζωής. Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όταν δηλαδή μπαίνουν οι βάσεις τόσο σε μαθησιακό επίπεδο όσο και σε επίπεδο συμπεριφοράς και στάσης απέναντι στο διάβασμα. Αυτό λοιπόν που κάνει τη διαφορά είναι η προσαρμογή του παιδιού στα νέα δεδομένα της ζωής του. Γιατί η εισαγωγή στο δημοτικό σηματοδοτεί για το παιδί μια πολύ μεγάλη αλλαγή καθώς πλέον έχει φύγει ανεπιστρεπτί από την «εύκολη» θέση του νηπίου. Για αυτό άλλωστε τον πρώτο καιρό της προσαρμογής στο δημοτικό απλά και μόνο θα περιμένουμε από το μικρό μας να καταλάβει τους νέους κανόνες & τα πρέπει, να τους εμπεδώσει και να τους εφαρμόσει. Είναι πιο σημαντικό να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον με το δικό του ρυθμό, παρά να μάθει απ΄εξω να γράφει & να διαβάζει μέσα στους πρώτους μήνες.

Στην προσαρμογή σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα του παιδιού γι΄αυτό κάθε παιδί έχει το δικό του χρόνο προσαρμογής. Εξίσου σημαντικός παράγοντας είναι τα συναισθήματα των γονέων (άγχος, φόβος αποτυχίας, δυσαρέσκεια προς το σχολείο ή τον εκπαιδευτικό κλπ.) καθώς επίσης τα δικά τους προσωπικά βιώματα από τα σχολικά χρόνια. Επιπλέον οι γονείς που έχουν ρεαλιστικές & σταθερές απαιτήσεις, που είναι ανεκτικοί, ψύχραιμοι και με υπομονή έχουν λιγότερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν δυσκολίες προσαρμογής του παιδιού τους.

Ένα παιδί με δυσκολίες προσαρμογής αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει προβλήματα στις σχέσεις του με τα άλλα παιδιά, στην επικοινωνία του με τον δάσκαλο, ακόμη και στην ποιότητα της μελέτης του(αρνείται να διαβάσει, δεν συνεργάζεται, δεν συγκεντρώνεται, αρνείται να πάει σχολείο). Σταδιακά δημιουργούνται αυτό που λέμε «μαθησιακά κενά». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η πλειοψηφία των παιδιών που παρατάει το σχολείο δεν είναι λόγω πνευματικής ή νοητικής ανικανότητας. Συνήθως οι λόγοι είναι: αποβολές και αδικαιολόγητες απουσίες, συγκρούσεις με τα άλλα παιδιά και με τους εκπαιδευτικούς είτε κακοί βαθμοί που οφείλονται σε συσσωρευμένα μαθησιακά κενά.

ΜΕΡΙΚΑ TIPS ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ

1.Υψηλή αυτοεκτίμηση του παιδιού (που «χτίζεται» με επιβράβευση & υποστήριξη και όχι με κριτική προς το παιδί)

2. Καλή επικοινωνία μεταξύ παιδιού και οικογένειας.

3.Κατανόηση & αποδοχή των συναισθημάτων και των αναγκών του παιδιού από την οικογένεια και από τον εκπαιδευτικό.

4.Επιβραβεύουμε για ό,τι καταφέρνει χωρίς να το αξιολογούμε και χωρίς να βάζουμε αμέσως μια νέα μεγαλύτερη προσδοκία.

5.Στηριζουμε το παιδί στην αποτυχία και δεν συνδέουμε τους κακούς βαθμούς με τη συμπεριφορά του.

Και να θυμάστε ότι στη ζωή δεν προκόβουν οι καλοί μαθητές αλλά όσοι πίστεψαν σε αυτούς οι γονείς τους.

Για το Sugar Mama,
Ευτυχία Γιακουμή