Σύμφωνα μάλιστα με έκθεση της UNICEF, κάθε μέρα υφίστανται τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων 6.000 κορίτσια περίπου. Το ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι πολλά απ΄αυτά δεν καταφέρνουν να επιβιώσουν από την αιμορραγία και τις μολύνσεις.

Τα εργαλεία της... "επέμβασης", σχεδόν ποτέ δεν είναι αποστειρωμένα, είναι σπασμένα γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, ψαλίδια, τενεκεδάκια, σκουριασμένα μαχαίρια, σουγιάδες, νύχια δακτύλων, αιχμηρές πέτρες, αγκάθια ακακίας και κάθε λογής κοφτερά αντικείμενα. Στις περισσότερες περιπτώσεις δε χορηγείται κάποιο αναισθητικό. Για το ράψιμο των ακρωτηριασμένων περιοχών χρησιμοποιούνται αγκάθια και βελόνες και για την επούλωση των τραυμάτων χρησιμοποιούνται ορισμένα αντισηπτικά, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά παραδοσιακές αλοιφές από βότανα, γάλα, αυγά, στάχτη και κοπριά.

Υπάρχουν τέσσερις μέθοδοι κλειτοριδεκτομής:
- Μερική ή ολική αφαίρεση της κλειτορίδας ή και της ακροποσθίας της κλειτορίδας (κλειτοριδεκτομή). Συνήθως γίνεται με ξυράφι και θεωρείται ο "ηπιότερος" τύπος. Ονομάζεται "περιτομή sunna" και γενικά θεωρείται προτιμητέα, γιατί προκαλεί λιγότερα τραύματα σε σχέση με τους άλλους τύπους.

- Μερική ή ολική αφαίρεση της κλειτορίδας και των μικρών χειλέων, με ή χωρίς εκτομή των μεγάλων χειλέων. Πρόκειται για τον πιο διαδεδομένο τρόπο "γυναικείας περιτομής" (ποσοστό 80%).

- Στένεμα του κολπικού ανοίγματος με τη δημιουργία καλύμματος και τη συρραφή των μικρών χειλέων ή και των μεγάλων χειλέων, με ή χωρίς εκτομή της κλειτορίδας, ο λεγόμενος "αγκτηριασμός". Έτσι, το μόνο που απομένει είναι μια μικροσκοπική τρύπα, από την οποία περνούν τα ούρα και το αίμα κατά την έμμηνο ρύση. Την πρώτη νύχτα του γάμου, ο άνδρας αναγκάζεται πολλές φορές να ανοίξει με μαχαίρι την είσοδο του γυναικείου κόλπου. Είναι ο πιο "ριζικός" τύπος ακρωτηριασμού (ποσοστό 5%).

- Διάφοροι τρόποι διάτρησης, γδαρσίματος, καυτηριασμού ή τραυματισμού της κλειτορίδας, των έσω και έξω γεννητικών οργάνων και κάθε άλλη επιβλαβής για τα γυναικεία γεννητικά όργανα διαδικασία, η οποία γίνεται για μη ιατρικούς λόγους, παραδείγματος χάρη τσίμπημα, διάτρηση, τομή, απόξεση και καυτηριασμό στην περιοχή των γυναικείων γεννητικών οργάνων, ακόμη και εισαγωγή στον κόλπο κάποιων βοτάνων.

Συγκλονιστική είναι η ιστορία της Γουόρις Ντίρι, η οποία υπέστη κλειτοριδεκτομή σε ηλικία μόλις 5 ετών, όπως υπαγόρευε το έθιμο της σομαλικής φυλής στην οποία γεννήθηκε. Οι μαρτυρίες της Σομαλής καλλονής είναι συγκλονιστικές και περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στο βιβλίο της, "Το Λουλούδι της Ερήμου", το οποίο μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη το 2011 με τον ίδιο τίτλο.

"Πήγαμε σε μια απομακρυσμένη περιοχή, ανάμεσα σε θάμνους. Η μητέρα μου κάθισε σε ένα βράχο και μου έδωσε να δαγκώσω μια ρίζα δέντρου. Η τσιγγάνα έχωσε τα δάχτυλά της σ' ένα ταγάρι που φορούσε κι έβγαλε μια σπασμένη λεπίδα ξυραφιού. Έφτυσε πάνω της και την σκούπισε στην ποδιά της. Αφού την καθάρισε, μου έδεσε τα μάτια με ένα μαντήλι για να μη βλέπω. Το επόμενο πράγμα που ένοιωσα ήταν να κόβουν τη σάρκα μου.. Άκουσα τον πνιχτό ήχο της λεπίδας που πριόνιζε πέρα-δώθε το δέρμα μου. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν και να τραντάζομαι ανεξέλεγκτα. Προσευχήθηκα να τελειώσει γρήγορα. Κι έτσι έγινε, γιατί λιποθύμησα", γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο της η Γουόρις Ντίρι για τη διαδικασία του ακρωτηριασμού που υπέστη.

Έρευνα σοκ της UNICEF που δημοσίευσε η Guardian, παρουσιάζει την πλήρη έκταση του φαινομένου. Η έκθεση αποκαλύπτει πως, συνολικά, 125 εκατ. γυναίκες έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.

Η πρακτική της κλειτοριδεκτομής συνεχίζεται σε 29 (!) χώρες της Αφρικής αλλά, όπως αποκαλύπτει η έκθεση, παραπάνω από τις μισές γυναίκες που υπόκεινται τον ακρωτηριασμό ζουν μόνο σε τρεις: στην Αίγυπτο, την Αιθιοπία και τη Νιγηρία.

Οι άντρες των φυλών αυτών εξακολουθούν να θεωρούν πως η κλειτορίδα μπορεί να μεγαλώσει και να γίνει πέος και αν την ακουμπήσουν μένουν ανίκανοι. Επίσης, πιστεύουν πως αν το κεφάλι του παιδιού στη γέννα ακουμπήσει εκεί μπορεί να πεθάνει.

Η κλειτοριδεκτομή λοιπόν, όπως προκύπτει τελικά, δεν έχει να κάνει με θρησκείες ή με χρώματα. Έχει να κάνει με νοοτροπίες και θλιβερά πολιτισμικά έθιμα, σε έναν κόσμο ανδροκρατούμενο και υποβαθμισμένο.

Αυτό που χρειάζεται είναι μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης για να αρχίσει ο προβληματισμός πάνω στο αν ένα τόσο παλιό, άχρηστο και επικίνδυνο έθιμο εξακολουθεί να έχει κάποιο λόγο ύπαρξης για τη ζωή των γυναικών που την υφίστανται σήμερα.