Προφανώς δεν χωράει άλλη εξήγηση απο το οτι οι δυο σύντροφοι δεν είνια πλέον εραστές, δεν έχουν πλέον ερωτική ζωή μεταξύ τους.... Πώς γίνεται όμως να διατηρείται μια τέτοια σχέση; Είναι φυσιολογικό δυο νέοι ή και μεγαλύτεροι άνθρωποι να παραμένουν ζευγάρι χωρίς να έχουν πλέον ερωτική- σεξουαλική επιθυμία ο ένας για τον άλλον;

Μπορεί μια τέτοια κατά συνθήκη σχέση να συντηρηθεί μέσα στο χρόνο;
Προφανώς και όχι! Κακά τα ψέμματα, η ειδοποιός διαφοροποιήση στις σχέσεις των ενηλίκων είναι η ερωτική επαφή. Αυτό τις κάνει ξεχωριστές, αυτό τις περιφρουρεί και η άρση του τις καταστρέφει: το ιδιωτικό, η ''δυαδικότητα'' που οσο υπάρχει αναδεικνύει τη μοναδικότητα και όταν αίρεται ορίζει τον ουσιαστικό αφανισμό του ζευγαριού.
Είναι λοιπόν ''καμπανάκι'' η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας για την δυσλειτουργία της σχέσης; Έστω κι αν αυτή προέρχεται μόνο από τον ένα σύντροφο; Ή μήπως δεν πειράζει;
Εσάς θα σας ενοχλούσε ή όχι αν συνέβαινε στη δική σας ζωή;
Επειδη μάλλον θα (σας) ενοχλούσε, ας δουμε τι μπορεί να κάνει ένα ζευγάρι που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση:

Α. Να την αναγνωρίσει! Ξεκινώντας με αυτήν την ''απλή'' διαπίστωση κερδίζουμε χρόνο και εμπιστοσύνη... Διότι πολύ συχνά βλέπουμε τα γεγονότα να εξελίσσονται μπροστά μας αλλά εμείς σφυρίζουμε αδιάφοροι, όχι από αναισθησία αλλά μάλλον από φόβο!
Β. Να αρχίσουν οι δύο σύντροφοι να μιλάνε για αυτό που (τους) συμβαίνει. Τι νιώθουν, τι πιστεύουν, τι επιθυμούν, τι ανησυχίες έχουν. Το ζευγάρι πρέπει να συζητά όλα τα προβλήματά του, να θίγονται όλα τα κακώς κείμενα μιας σχέσης, αλλιώς μένουν απωθημένα, δημιουργούνται ''αποστήματα'', και το σύστημα αρχίζει να απορυθμίζεται...
Γ. Τέλος, όταν δύο σύντροφοι, παρά τις προσπάθειες τους, δεν μπορούν να βελτιώσουν το πρόβλημα που τους απασχολεί, καλό θα ήταν να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό για να τους βοηθήσει, μέσα από την διαδικασία της συμβουλευτική ζεύγους (ή θεραπεία γάμου). Θα πρέπει ωστόσο να σημειώσουμε ότι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει με επιτυχία και αποτελεσματικότητα η θεραπεία ζεύγους είναι, και τα δύο μέλη της σχέσης να επιθυμούν αβίαστα την συμμετοχή τους, επενδύοντας τόσο το χρόνο, όσο και την εμπιστοσύνη τους σε αυτή τη διαδικασία!

Ας μην αφήνουμε τις σχέσεις μας να ''βαλτώνουν'' στην ρουτίνα, την συνήθεια, την αδιαφορία... Ας φροντίζουμε την σχέση μας με τον/την συντροφό μας ως ένα πολύτιμο πετράδι, ως ένα παιδί που αναζητά διαρκώς φροντίδα και στοργή... Έτσι θα μπορέσουμε να χαρούμε το παρόν, την κάθε στιγμή, σαν ένα γέννημα της ένωσής μας, της επιθυμίας μας να είμαστε μαζί!
Όπως ήταν στην αρχή, αν θυμάστε...

________________________________________________________________________________
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος- Σύμβουλος γάμου, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Mέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας , επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.simvouleftikigamou.gr