Δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που λύγισαν και «έσπασαν» στους καιρούς της καραντίνας. Αρκετές οικογένειες «έδειξαν» τις ελλείψεις κι αδυναμίες τους και δεν κατάφεραν να παραμείνουν ενωμένες. Κάτι ο πολύς χρόνος κάτω από την ίδια στέγη, κάτι η καθημερινή τριβή αλλά και το γεγονός ότι πολλά ζευγάρια δεν είχαν μάθει να ζουν πραγματικά μαζί, και έπεσαν τίτλοι τέλους. Οι συγκρούσεις, οι καβγάδες, οι διαφωνίες ενισχύθηκαν και το όποιο χάσμα τυχόν υπήρχε, γιγαντώθηκε. Ο χωρισμός βεβαίως είναι μέσα στη ζωή και αποτελεί πάντοτε πιθανότητα, ακόμη και για τα υγιή ζευγάρια.

Είναι σημαντικό, ένα ζευγάρι με παιδί να αναγνωρίσει με σθένος κι ειλικρίνεια τους λόγους που το οδήγησαν στον χωρισμό και σε καμία περίπτωση να μην εμπλέξει το παιδί στις μεταξύ του διαφωνίες.

Το παιδί πρέπει να είναι ο συνδετικός κρίκος, αφού αποτελεί καρπό αγάπης κι ενός έρωτα που, έστω, έληξε άδοξα, όμως υπήρξε.

Σε καιρούς εγκλεισμού, το παιδί ίσως νιώσει ακόμη πιο υπεύθυνο για τον χωρισμό των γονιών του και σίγουρα έχει ζήσει από πρώτο χέρι την απογοήτευση, την πίεση, ίσως και δυστυχία που νιώθει ένας ή και οι δύο γονείς του. Η πρωτόγνωρη κατάσταση έρχεται να συμπληρώσει τα νέα δεδομένα που το παιδί θα κληθεί να βιώσει και να ξεπεράσει: δύο σπίτια, δύο γονείς μακριά ο ένας από τον άλλο, δύο «οικογένειες»…

Οι γονείς θα πρέπει οπωσδήποτε να θέσουν προτεραιότητά τους το παιδί, την ψυχική του υγεία και να σκεφτούν τις ισορροπίες που μπορούν να διατηρήσουν προς όφελός του. Θα πρέπει να είναι πάντοτε κοντά στο παιδί και να του παρέχουν ασφάλεια και σταθερότητα παρά την απόφαση τους να τραβήξουν χωριστούς δρόμους. Μπορούν να κάνουν μια λίστα με όλα όσα θέλουν ή χρειάζεται να συζητήσουν με τον -πρώην- σύντροφό τους, όπως είναι οι επισκέψεις, το πρόγραμμα των παιδιών, οι ώρες επικοινωνίας μέσω ίντερνετ κλπ.. Βεβαίως, εάν έχει ήδη γίνει η μετακόμιση κι εφόσον σε καιρούς καραντίνας ο ένας γονιός θα είναι «ριγμένος», μπορούν να κανονίσουν την αναπλήρωση αυτού του πολύτιμου χρόνου με τον μπαμπά ή τη μαμά.

Είναι σημαντικό, οι χωρισμένοι γονείς να επικοινωνούν ακόμη κι αν τους είναι επίπονο, αναγνωρίζοντας τις διαφορές τους και εκφράζοντας ανοιχτά τα συναισθήματά τους με στόχο να συνεργαστούν για το παιδί. Και φυσικά, να ακούν σε κάθε βήμα το παιδί και τι τους εκφράζει!

Αυτή η δοκιμασία όχι μόνο θα δείξει στο παιδί ένα άλλο πρόσωπο των γονιών του, αλλά μια σωστή αντιμετώπιση θα του διδάξει ότι ακόμη και σε τέτοιες ανατροπές της ζωής, η αξιοπρέπεια, οι αξίες και η σωστή ιεράρχηση των σημαντικών είναι σωτήριες.