Ο άνθρωπος γεννιέται κοινωνικό ον κι αναπτύσσει στην πορεία της ζωής του μια σειρά αλληλεπιδράσεων με τα πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος. Όταν όμως αρχίσει να έρχεται σε επαφή με παιδιά της ηλικίας του αναπτύσσει σταδιακά φιλικούς δεσμούς.

Οι φιλικές σχέσεις που συνάπτει το παιδί κατέχουν δεσπόζουσα θέση τόσο στην ψυχή όσο και στη ζωή του, καθώς είναι σχέσεις που ξεκινούν εκούσια. Το παιδί επιλέγει τα πρόσωπα με τα οποία θα παίξει, θα καθίσει δίπλα και θα μοιραστεί τα πράγματα του. Ειδικά όταν αναφερόμαστε στα παιχνίδια του η επιλογή του ατόμου με το οποίο θα τα μοιραστεί είναι σημαντική. Διαπιστώνεται πως παιδική φιλία είναι σημαντική, καθώς το παιδί νιώθει ασφάλεια σε ένα περιβάλλον έξω από τα όρια της οικογένειας. Μέσα από ένα περιβάλλον που θα το αποδεχτεί όπως είναι. Άλλωστε η υγιής συναισθηματική ανάπτυξή του βασίζεται και στην αποδοχή από τα μέλη της υπόλοιπης ομάδας. Γι’ αυτό οι γονείς οφείλουν να είναι δίπλα στα παιδιά τους για να τα βοηθήσουν αποκτήσουν φίλους.

Υπάρχουν όμως κάποια στάδια τα οποία περνάει το παιδί μέχρι να αναπτύξει ουσιαστικούς φιλικούς δεσμούς. Κατά τη βρεφική ηλικία το παιδί μπορεί να μην αναπτύσσει, όπως αντιλαμβανόμαστε οι μεγάλοι, τους φιλικούς δεσμούς, αλλά δέχεται αλληλεπιδράσεις από τα μέλη της οικογένειας και του ευρύτερου συγγενικού περιβάλλοντος. Έτσι κατανοεί πως είναι μέλος μιας ομάδας, ικανοποιώντας όμως μόνο τις δικές του ανάγκες, καθώς είναι σε θέση από τη μια να αντιληφθεί την έννοια του παιχνιδιού ενώ αδυνατεί να κατανοήσει τα πρόσωπα που συμμετέχουν στο παιχνίδι. Στην πορεία της ζωής του από το 2ο έτος αρχίζει να επικοινωνεί με το λόγο και να αναπτύσσει μια κοινωνική δραστηριότητα και θέληση για ομαδικό παιχνίδι. Δεν είναι όμως σε θέση να αντιληφθεί τη φιλία, τη δοτικότητα και το αμοιβαίο παιχνίδι. Γι’ αυτό παρουσιάζεται το φαινόμενο να μαλώνουν τα παιδιά όταν βρίσκονται μαζί ή να επιλέγουν να παίζουν μόνα τους ακόμη κι αν βρίσκονται στο χώρο άλλα παιδιά.

Μετά από το 4ο έτος το παιδί κατακτά την έννοια της συντροφικότητας. Επιθυμεί να μοιράζεται τα πράγματα του με άλλα παιδιά αναπτύσσοντας πρόσκαιρες φιλίες, οι οποίες όμως είναι σημαντικές γι’ αυτό. Κατά τη σχολική ηλικία και όσο μεγαλώνει δημιουργεί πιο ουσιαστικούς- ισχυρούς δεσμούς, οι οποίοι μάλιστα είναι μεγαλύτερης διάρκειας. Πολλές φιλίες από το δημοτικό μπορούν άλλωστε να μας συντροφεύσουν και μία ζωή. Αντιλαμβάνεται λοιπόν την έννοια του «κολλητού» και της «κολλητής». Μοιράζεται υλικά αγαθά, αλλά και τη σκέψη του, τα μυστικά του. Υποχωρεί και συμβιβάζεται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Όμως ενώ μέχρι την ηλικία των 8 παίζει με όλα τα παιδιά ανεξάρτητα από το φύλο, σταδιακά αρχίζει να επιλέγει φίλους μόνο του ίδιου φύλου.

Η αξία της φιλίας είναι μεγάλη. Η προσφορά της στην ψυχική και κοινωνική υπόσταση του ατόμου είναι ανυπολόγιστη. Πρώτα απ’ όλα η συναναστροφή με άλλους καλύπτει την ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. Παράλληλα ο φίλος είναι παρηγοριά στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής. Είναι το στήριγμα που θα δώσει κουράγιο για να συνεχίσει το παιδί αισιόδοξο τον αγώνα της ζωής του. Μέσα από τους φίλους γνωρίζει τον εαυτό του, τα θέλω του, όλα όσα του αρέσουν και έτσι οδηγείται στην αυτογνωσία. Μαθαίνει να συνδιαλέγεται, να επιλύει τις διαφορές του με το λόγο. Τέλος περιορίζει τον εγωισμό, τον ατομικισμό και εξευγενίζει την ψυχή του.

Γι’ αυτό οι γονείς οφείλουν να στέκονται δίπλα στα παιδιά τους. Να αποδέχονται τους φίλους τους, γιατί με αυτό τον τρόπο δείχνουν στα παιδιά τους πως τα εμπιστεύονται. Να αποφύγουν να κρίνουν τους φίλους τους είτε θετικά είτε αρνητικά. Βασικό να μη συγκρίνουν ποτέ τους φίλους με τα παιδιά τους γιατι μπορεί να εμφανιστεί μια άτυπη κόντρα. Τέλος να καλούν στο σπίτι τους φίλους τους, γιατί είναι καλύτερο να τους γνωρίζουν από κοντά παρά από τις διηγήσεις των παιδιών τους.

Αφήστε ελεύθερα τα παιδιά σας να επιλέξουν τους φίλους τους. Η οικογένεια είναι το παν αλλά οι φίλοι είναι η «οικογένεια» που επιλέγουμε! Γι’ αυτό άλλωστε από την αρχαιότητα όλοι οι φιλόσοφοι προσπάθησαν να δώσουν μια απάντηση στο ερώτημα τί θα πει φιλιά.