Στο σπίτι μας όλοι δουλεύουν. Έχουν μοιραστεί τις δουλειές. Ο πατέρας ψωνίζει κρέας και ψωμί. Η μητέρα ψωνίζει ό, τι χρειάζεται το σπίτι, και το 'χει το μπακάλικο. Είναι της «μπακαλικής», όπως λέει εκείνη και γελά. Η γιαγιά έχει πει πως καταλαβαίνει τη γλώσσα των ψαριών.

«…Όταν ήμουνα παιδί, έτρεχα ώρες ατέλειωτες στην στέπα, κυνηγώντας το ουράνιο τόξο… Τώρα ξέρω… Το ουράνιο τόξο είναι φτιαγμένο απ’ όλα τα όνειρα των παιδιών, απ’ όλα τα ποιήματα και τα παραμύθια των λαών. Το ουράνιο τόξο είναι ολάκερη η παιδική λογοτεχνία του πλανήτη μας, καμωμένο από τη αγάπη, τη φιλία, την καλοσύνη που είναι μέσα στα βιβλία για τους νέους. Όσο πιο όμορφα τα βιβλία για τους νέους ανθρώπους τόσο πιο λαμπερό το ουράνιο τόξο, το σημείο της ειρήνης πάνω από τον κόσμο».

ΝΤΟΡΖΙΝ ΓΚΑΡΜΑΑ

(Ποιητής από την Μογγολία)

Τα παιδάκια ήρθανε
στο σχολειό και πάλι,

Κάθε μέρα στο σχολειό με τους φίλους θα βρεθώ,
που 'ναι όλοι τους παιδιά πρόσχαρα και γελαστά.

Η παρουσία του λύκου στα παραμύθια είναι τόσο παλιά και οικεία, σχεδόν απαραίτητη, όσο το ίδιο το παραμύθι. Ο λύκος δεν είναι απλώς το άγριο ζώο που επιτίθεται στα ανυπεράσπιστα πλάσματα. Μεταβάλλεται σε ένα σταθερό και παγιωμένο σύμβολο: το κακό στοιχείο. Από την μία το πρώτο σκέλος: ο ήρωας ή οι ήρωες της ιστορίας. Από την άλλη ο αντίποδας: ο αρνητικός παράγοντας, το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί για να έρθει η πολυπόθητη κάθαρση.

Το πρώτο ποδαράκι της κυρά –Σαρακοστής αποτελεί ήδη… παρελθόν! Το Πάσχα δειλά δειλά πλησιάζει. Γονείς, συγγενείς, φίλοι, αλλά, κυρίως, νονοί, θα αρχίσουν σε λίγο να ετοιμάζουν τα δώρα των παιδιών. Και τι καλύτερο η τσάντα με το πολυπόθητο δώρο να περιλαμβάνει (απαραίτητα!) και ένα βιβλίο;