Πόσους χωρισμούς έχουμε περάσει και πόσο κλάμα έχουμε ρίξει για τους πρώην μας;

Πόσο αγαπήσαμε εκείνους τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν και τους ερωτευτήκαμε παράφορα;

Ένας έρωτας, όμως, είναι εκείνος που μένει ανεξίτηλος και εκείνος είναι ο έρωτας που έχουν οι κόρες με τους μπαμπάδες.

Όσο και αν τσακωθούμε μαζί τους πάντα τρέχουμε στην αγκαλιά τους και τα ξεχνάμε όλα.
Προσωπικά εγώ έχω μεγάλο έρωτα με τον μπαμπά μου, είναι ο βασιλιάς μου και είμαι η πριγκίπισσά του.

Ο μπαμπάς μου ήταν γιατρός, καθηγητής πανεπιστημίου για την ακρίβεια και πάντα ήμουν και είμαι περήφανη για εκείνον.

Όταν ο μπαμπάς μου αρρώστησε την πρώτη φορά και βγήκε στη σύνταξη στεναχωρήθηκα που τον έβλεπα να μελαγχολεί.

Όμως βαθιά μέσα μου χαιρόμουν που επιτέλους θα τον βλέπω λίγο παραπάνω.

Μιλούσαμε για τα πάντα : Για τη σχολή, για τους άντρες, για τους πρώην μου και ήταν πάντα δίπλα μου όταν πονούσα.

Όχι ότι η μαμά μου δεν ήταν δίπλα μου, αλλά ο μπαμπάς μου ήταν εκείνος που με έκανε να νιώθω ασφάλεια.

Είχα και έχω έρωτα μαζί του γιατί τα τελευταία 2.5 χρόνια είναι σοβαρά άρρωστος και μου λείπει που δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του, που δεν μπορώ να του πω για τους άντρες εκείνους που συναναστρέφομαι ή για να με μάθει τα ιατρικά εκείνα που έχω ανάγκη να μάθω λόγω της νέας μου σχολής.

Ξέρω ότι είναι περήφανος για εμένα, ξέρω ότι είμαι ό τι καλύτερο του έχει συμβεί γιατί μου το έχει πει όταν νοσηλευόταν…

Ξέρω, όμως, ότι θα “φύγει” κάποια στιγμή και αυτό που με πονάει είναι ότι δεν τον χάρηκα όσο ήθελα.
Και προσπαθώ να τον χαρώ και ας μην είναι πια το μυαλό του εδώ μαζί μου.

Κοιτάζω τις φωτογραφίες για να θυμηθώ πως ήταν, προσπαθώ να θυμηθώ πως ήταν όταν χαμογελούσε, που φωτιζόταν το χαμόγελό του όποτε με έβλεπε, που όταν του λέω “σ αγαπώ μπαμπά” χαίρεται και πάλι.

Έχω μεγάλο έρωτα με τον μπαμπά μου και είμαι σίγουρη πως όλες οι κόρες αγαπάνε πολύ τον δικό τους μπαμπά.

Χρόνια πολλά μπαμπά μου, χρόνια πολλά μεγαλύτερε έρωτά μου!

Η κορούλα σου,
Τίνα
ΥΓ.

Αυτό το βράδυ φόρεσε την τιάρα σου, κόψε ένα μεγάλο κομμάτι από την αγαπημένη σας σοκολάτα και τρύπωσε στην αγκαλιά του μπαμπά σου. Δεν χρειάζεται να πεις τίποτα. Εκείνος θα καταλάβει. Πάντα καταλαβαίνει.