Επιγραμματικά:
1. Υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας
2. Προσδοκίες σημαντικών ανθρώπων της ζωής μας από μας
3. Η σημασία της γνώμης των άλλων
4. Καταστροφολογία
5. Κακή διαχείριση του χρόνου

Αναλυτικά:

1. Υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας
Επιλέγω τι νιώθω!! Να το έχετε στο μπροστά μέρος του μυαλού σας και όχι στο πίσω. Το άγχος μας συχνά πηγάζει από τις απαιτήσεις που εμείς οι ίδιοι έχουμε από τον εαυτό μας.
Οι απαιτήσεις αυτές δεν είναι πάντα ρητά διατυπωμένες και συνειδητά αποδεκτές αλλά τις θεωρούμε ως δεδομένο κομμάτι της καθημερινότητα μας αλλά και των ρόλων στους οποίους καλούμαστε να ανταποκριθούμε (π.χ. αδελφή, μάνα, σύζυγος, φίλη, συνάδελφος..)
Το άγχος βρίσκει πρόσφορο έδαφος να ριζώσει όταν προσδοκούμε από τον εαυτό μας πράγματα που στις δεδομένες συνθήκες της ζωής μας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει (π.χ. όταν μια γυναίκα γίνεται μητέρα, είναι λογικό να λείψει κάποιες μέρες, ίσως και μήνες από τη δουλειά της λόγω της φροντίδας που χρειάζεται το βρέφος, με αποτέλεσμα να μένει πίσω στη δουλειά της).
Οι απαιτήσεις επαναπροσδιορίζονται με βάσει τις ανάγκες τις εκάστοτε φάσης που διανύουμε λοιπόν.
Το μυστικό όμως είναι η ιεράρχηση των στόχων μας ή των βημάτων που θα μας οδηγήσουν σε ένα στόχο και η σταδιακή και ομαλή πορεία προς αυτόν.

2. Προσδοκίες σημαντικών ανθρώπων της ζωής μας από μας
Δεν είναι μόνο οι προσδοκίες που έχουμε από τον εαυτό μας που μας ταλαιπωρούν. Συχνά οι προσδοκίες των άλλων από μας, καθίστανται μια πηγή διαρκούς άγχους. Όταν οι προσδοκίες των άλλων για μας συγκρούονται με τις δικές μας προσδοκίες για τον εαυτό μας, δημιουργείται συχνά μια εσωτερική μάχη. Ο στόχος στη ζωή μας είναι να βρούμε τι θέλουμε, τι μας αρέσει, να δημιουργήσουμε τη δική μας ιστορία και να περπατήσουμε στα δικά μας παπούτσια και όχι να γίνουμε πιόνια ή ακόμα και η συνέχεια των γονιών μας όσο κι αν τους αγαπάμε.
Ας είμαστε σίγουροι ότι δεν ευθύνεται κανείς άλλος για τα λάθη και τις αποτυχίες μας, για τη ζωή που διαλέγουμε να κάνουμε, παρά μόνο εμείς. Άρα, ας σκεφτούμε με τι γνώμονα παίρνουμε τις προσωπικές μας αποφάσεις μέχρι τώρα, ή γιατί αναβάλλουμε την λήψη τους διαιωνίζοντας το άγχος και την ανασφάλεια μας.

3. Η σημασία της γνώμης των άλλων
Το ερωτήματα που αναπτύχθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες..
«Τι θα πει η γειτονία;», «Τι θα πει η κοινωνία;» κ.α.

Λατρεύοντας τα παραδείγματα θα σας παραθέσω κάποια.
Κάποτε κάποιος τρελός ανακάλυψε το τηλέφωνο; Τον ανελκυστήρα; Το αεροπλάνο;!
Φανταστείτε πόσο τρελές ακούγονταν οι συγκεκριμένες ιδέες εκείνες τις εποχές. Ειδικά εκείνο το τεράστιο πουλί από πρόχειρα υλικά (αεροπλάνο), είχε προκαλέσει πολλά σχόλια!

Η γνώμη των άλλων μερικές φορές είναι για να μας προστατέψει (η καθοδήγηση των φίλων), άλλες φορές είναι για να μας πάει πίσω (ζήλια στη δουλειά).
Είναι πολύ δύσκολο να μείνουν ανεπηρέαστα τα αγχώδη άτομα απο τις γνώμες τρίτων, με αποτέλεσμα να χάνουν εντελώς την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους με τον καιρό και να πράττουν με αφιλτράριστο τρόπο μόνο μετά την καθοδήγηση τρίτων!
Ακολουθώντας τις συμβουλές των άλλων σημάινει σίγουρα το εξής: οτι ζούμε με το άγχος μην κριθούμε ή μην αξιολογηθούμε αρνητικά, ευνουχίζοντας τις δικές μας ανάγκες και τον δικό μας χαρακτήρα. Αξίζει;

Φανταστείτε να ανήκετε σε μια εξαμελή παρέα που όλοι έχουν διαφορετική άποψη για την απόφαση που πρέπει να πάρετε. Τι θα διαλέξετε; Ποιον θα υποστηρίξετε; Ποιους θα απογοητεύσετε;

Μην περιμένετε να προσδιορίσετε τη θέση σας σ' αυτόν τον κόσμο μέσα από τα μάτια τρίτων, τολμήστε να είστε ο εαυτός σας για να σας αγαπήσουν αληθινά. Δεν φταίνε οι άλλοι για το τι πιστεύουν για μας ή για το πώς το εκφράζουν αλλά εμείς για το ότι επιτρέπουμε στον εαυτό μας να υιοθετεί άκριτα τις γνώμες των άλλων και να προσδιορίζεται από αυτές»¨!!

4. Καταστροφολογία
«Λέω να μην προσπαθήσω σε περίπτωση που δεν τα καταφέρω».
Ας συνεχίσουμε τέτοιους είδους σκέψεις:
«Δεν θα κάνω μπάνιο, γιατί θα ξαναλερωθώ!»
«Δεν θα φάω, γιατί θα ξαναπεινάσω!» ...

Αν βάλουμε λίγη λογική μέσα στη συζήτηση με τον αυτό μας τι θα γίνει;
«Θα κάνω το καλύτερο που μπορώ και την επόμενη φορά θα είμαι καλύτερα προετοιμασμένος».
Με τις επιτυχίες χαιρόμαστε, αλλά μέσα από τις αποτυχίες μαθαίνουμε περισσότερα κάποιες φορές. Δεν είναι κακό να προσπαθώ, σημαίνω ΖΩ.
Όλοι φοβόμαστε για κάποιο αρνητικό αποτέλεσμα αλλά με το να μένουμε σπίτι απλά τερματίζουμε την εξέλιξη της ζωής μας χωρίς να δίνουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας να προσπαθήσει καν να τη ζήσει.
Δεν είναι το ίδιο να βγάζουμε συμπεράσματα για κάτι πριν γίνει και το ίδιο όταν προσπαθούμε να προβλέψουμε το αποτέλεσμα κάποιας κατάστασης. Πάντα ζυγίζουμε σε ποια κατάσταση θέλουμε να μπλεχτούμε σκεπτόμενοι τα πιθανά αποτελέσματα.

Συμπερασματικά:
Εάν βλέπουμε «κάτι» να έρχεται προς το μέρος μας, ας βρούμε τρόπους να το διαχειριστούμε ή να το αποφύγουμε.

5. Κακή διαχείριση του χρόνου

Μπορεί η «μέρα» να έχει 24 ώρες, σημειωτέων όμως ότι πρέπει να κοιμηθούμε 6 με 8 ώρες το βράδυ, άρα θα πρέπει να ΜΗΝ σπαταλήσουμε άσκοπα τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Κατά τη διάρκεια των υπολοίπων ωρών να οργανώσουμε έτσι τον χρόνο μας ώστε να είμαστε παραγωγικοί (π.χ. μέσω δουλειάς), να περάσουμε όμορφα (π.χ. καφέ με φίλους, μεσημεριανός υπνάκος), να προσφέρουμε τη βοήθεια μας κάπου (βοήθεια στο διάβασμα των παιδιών, βοήθεια στους γονείς, στήριξη κάπου φίλου), και τέλος να δώσουμε την πολυτέλεια στον εαυτό μας για μια «δροσερή» δραστηριότητα που θα μας γεμίσει σε προσωπικό επίπεδο (π.χ. γυμναστήριο, μουσική, χορό κτλ).
Η ισορροπία είναι το μυστικό για να μην «βάζουμε πολλά καρπούζια κάτω από μια μασχάλη», αποτρέποντας έτσι τον εαυτό μας να χτυπήσουμε κόκκινο από το άγχος τη στιγμή που θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε σε 3 μέρη ταυτόχρονα ή να κάνουμε 3 πράγματα ταυτόχρονα.
Λόγω ότι είναι δύσκολο να κρατήσουμε λογαριασμό μεταξύ υποχρεώσεων και ευχαρίστησης, μπλοκάκι! Γράψτε τα όλα κάτω για να μην ξεχάσετε τίποτα. Ότι δεν προλάβετε σήμερα το σημειώνετε για την αυριανή μέρα.. ;)

ΥΓ. Το σίδερο ΔΕΝ τελειώνει.. βγείτε μια βόλτα με αυτούς που αγαπάτε.

Για το Sugar Mama,

Χριστίνα Ερατώ Ζυμβραγού ~ Ψυχολόγος