Ο ίδιος τονίζει ότι πρόκειται για μια τεχνική ηλικίας τουλάχιστον 100 ετών. Σύμφωνα με τον μαθηματικό, με το ψευδώνυμο Numberphile, πρόκειται για έναν τρόπο κοπής ο οποίος προστατεύει την υπόλοιπη τούρτα – σε περίπτωση που δεν φαγωθεί ολόκληρη – ώστε να μην στεγνώνει στον αέρα. Με τον τρόπο αυτόν, μπορεί το γλυκό να τοποθετηθεί στο ψυγείο χωρίς πρόβλημα, διατηρώντας την υγρασία του, όπως όταν ήταν φρέσκο.

Η μέθοδος που παρουσιάζει ο Μπέλος στο βίντεό του βασίζεται σε δύο παράλληλες γραμμές που γίνονται με το μαχαίρι στο κέντρο της τούρτας. Τα κομμάτια αφαιρούνται αρχικά από εκεί, με αποτέλεσμα το υπόλοιπο γλυκό να μπορεί να «ενωθεί» και πάλι χωρίς να εκτίθεται έτσι στον ατμοσφαιρικό αέρα. Σε περίπτωση που δεν έχουν σερβιριστεί όλοι οι καλεσμένοι, τότε σε επόμενη φάση η τούρτα θα πρέπει να κοπεί καθέτως κατά τον ίδιο τρόπο. Τα εναπομείναντα τέταρτα του γλυκού ενώνονται και πάλι και η φρεσκάδα παραμένει «σφραγισμένη» στο εσωτερικό του.

«Σε περίπτωση που η κοπή της τούρτας γίνεται σε τριγωνικά κομμάτια και στη συνέχεια το γλυκό μπει στο ψυγείο, ακόμα και αν καλυφθεί με μεμβράνη, εκτίθεται στον αέρα με αποτέλεσμα μετά από λίγη ώρα τα ακριανά κομμάτια να έχουν "ξεραθεί" και να πρέπει να απομακρυνθούν, καθώς η νέα τους υφή επηρεάζει τη γεύση» εξηγεί ο ίδιος. Η μέθοδος του Μπέλος, όπως αναφέρει, είχε δημοσιευθεί υπό μορφή επιστολής στις 20 Δεκεμβρίου του 1906 στην επιθεώρηση «Nature» και έφερε την υπογραφή του βρετανού επιστήμονα Φράνσις Γκάλτον.

Με τίτλο «Κόβοντας μια στρογγυλή τούρτα με επιστημονικές αρχές» ο Γκάλτον εξηγούσε πώς «ο συνηθισμένος τρόπος κοπής ενός τριγωνικού κομματιού είναι λανθασμένος. Στο γλυκό θα πρέπει αρχικά να κόβονται δύο παράλληλες γραμμές στο κέντρο του, οι οποίες με μερικές ακόμα μαχαιριές προσφέρουν ορθογώνια κομμάτια». Η μέθοδος αυτή, εξηγούσε, επιτρέπει στην υπόλοιπη τούρτα να ενωθεί και πάλι, προστατεύοντας το εσωτερικό της και ιδιαίτερα το παντεσπάνι.