Αυτά προέρχονται είτε από αέρα που εισέρχεται από το στόμα είτε από αέρια που δημιουργούνται στον οργανισμό σαν παράγωγα των βιοχημικών διεργασιών της πέψης των τροφών. Η παραγωγή τους γίνεται κυρίως στο παχύ έντερο και συνήθως συμμετέχουν οι μη παθογόνοι μικροοργανισμοί του γαστρεντερικού. Σε κατάσταση ηρεμίας υπάρχουν φυσιολογικά περίπου 200mL αερίων στον πεπτικό σωλήνα, ενώ μπορεί να φτάσουν και μέχρι τα 600mL. Αυτά τα αέρια αποβάλλονται 13-24 φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας είτε από το στόμα ως ρέψιμο είτε από τον ορθό.

Κάποια από τα συμπτώματα ατόμων που λένε ότι έχουν πολλά αέρια είναι: ο τυμπανισμός, η δυσφορία, συχνά ρεψίματα, αερισμός, κινητικότητα του εντέρου ή και πόνος. Ο τυμπανισμός προκαλείται από τη διάταση των τοιχωμάτων της κοιλιάς και η δυσφορία οφείλεται στη δυσάρεστη αίσθηση που προκαλεί το φούσκωμα, μαζί με δυσκολία πολλές φορές στη βάδιση, στο κάθισμα, στο ντύσιμο ή και στον ύπνο. Το ρέψιμο και ο αερισμός είναι τρόποι για να αποβάλλει ο οργανισμός τα περιττά αέρια από το στόμα και τον πρωκτό αντίστοιχα, καταστάσεις που προκαλούν αμηχανία. Η κινητικότητα του εντέρου οφείλεται στην κίνηση των αερίων, ιδιαίτερα στο παχύ έντερο και πολλές φορές μπορεί να συνυπάρχει με πόνο.

Η είσοδος του αέρα στο γαστρεντερικό σωλήνα μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους και εξαρτάται από τις συνήθειες του ατόμου. Η ομιλία, η αεροφαγία, η συχνή κατανάλωση αεριούχων ποτών, ακόμα και το άνοιγμα του στόματος για το κάπνισμα, αποτελούν κάποιους από τους συνηθέστερους τρόπους. Γι' αυτό και άτομα που συχνά παραπονιούνται για αυξημένα αέρια στο γαστρεντερικό τους, θα πρέπει να παρατηρήσουν αν συνηθίζουν κάτι από τα παραπάνω και να το περιορίσουν.
Τα αέρια που υπάρχουν στο γαστρεντερικό σύστημα του ατόμου είναι αρκετά. Κάποια από τα οποία είναι: το οξυγόνο και το άζωτο, τα οποία οφείλονται συνήθως στον εισπνεόμενο ατμοσφαιρικό αέρα, που εισέρχεται με την κατάποση στο γαστρεντερικό. Τα υπόλοιπα αέρια παράγονται στον ανθρώπινο οργανισμό ως αποτέλεσμα της πέψης των τροφίμων και είναι κυρίως το διοξείδιο του άνθρακα και το υδρογόνο. Στο 1/3 των ατόμων παράγεται και μεθάνιο και αυτό συμβαίνει, γιατί μόνο σε αυτά τα άτομα υπάρχουν τα αναερόβια βακτήρια, που είναι ικανά να το παράγουν. Συνήθως συναντάται μέσα στην ίδια οικογένεια, ενώ φαίνεται να μη σχετίζεται με διατροφικούς παράγοντες. Η άσχημη οσμή των αερίων οφείλεται σε ενώσεις που περιέχουν θείο, όπως το υδρόθειο.

Η κύρια ομάδα τροφίμων, που μπορεί να δημιουργήσει αέρια στο γαστρεντερικό είναι οι υδατάνθρακες και λιγότερο οι πρωτεΐνες και τα λιπαρά. Οι κύριοι υδατάνθρακες που εμπλέκονται στη δημιουργία αερίων κατά την πέψη τους είναι η ραφινόζη, η λακτόζη, η φρουκτόζη, η σορβιτόλη και οι ίνες, διαλυτές και αδιάλυτες.
Ορισμένα από τα πιο συνηθισμένα τρόφιμα που προκαλούν αέρια είναι από τα όσπρια, τα φασόλια, ενώ από λαχανικά το μπρόκολο, το κουνουπίδι, το λάχανο, τα λαχανάκια Βρυξελλών, τα κρεμμύδια, τα μανιτάρια, οι αγκινάρες και τα σπαράγγια.

Από φρούτα είναι κυρίως το αχλάδι, το μήλο και τα ροδάκινα. Από τα δημητριακά κυρίως το σιτάρι ολικής αλέσεως, το πίτουρο, αλλά και η βρώμη, ενώ και το γάλα και τα προϊόντα του, όπως τυρί, γιαούρτι και παγωτό. Άλλες πηγές υδατανθράκων είναι οι χυμοί, κυρίως μήλου και αχλαδιού, τα αναψυκτικά και όσα περιέχουν το υψηλής περιεκτικότητας σε φρουκτόζη σιρόπι καλαμποκιού. Επίσης τσίχλες και καραμέλες χωρίς ζάχαρη, μπορεί να προκαλούν αέρια, λόγω των τεχνητών γλυκαντικών σορβιτόλης, μαννιτόλης και ξυλιτόλης. Τέλος είναι πολλά τα συσκευασμένα, έτοιμα ή τυποποιημένα τρόφιμα, που μπορεί να περιέχουν κάποια από τα παραπάνω, με αποτέλεσμα να δημιουργούν αέρια στο άτομο.
Τα τρόφιμα που προκαλούν αέρια σ' ένα άτομο, μπορεί να μην προκαλούν αέρια σε κάποιον άλλον και το αντίστροφο. Αυτό οφείλεται στο διαφορετικό γαστρεντερικό σύστημα και ευαισθησία, που έχει το κάθε άτομο και κυρίως στον τύπο των βακτηρίων που είναι παρόντα στον πεπτικό του σωλήνα.

Η παρουσία αερίων στο γαστρεντερικό σύστημα είναι φυσιολογική. Τα αέρια όμως, ως σύμπτωμα, μπορεί να σχετίζονται και με κάποιες σοβαρές παθολογικές διαταραχές, όπως π.χ. κάποιoυς τύπους ειλεού. Επίσης άτομα με χρόνιο ρέψιμο, μπορεί να έχουν διαταραχή του ανώτερου γαστρεντερικού, όπως πεπτικό έλκος ή γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση. Ένα άτομο, το οποίο παραπονιέται για αυξημένη κινητικότητα και αέρια στο γαστρεντερικό του σύστημα, είτε συνέχεια είτε για κάποιο χρονικό διάστημα, οφείλει πρώτα απ' όλα να περιορίσει ή να τροποποιήσει τον ερεθιστικό παράγοντα. Επίσης πιθανόν να χρειάζεται καθοδήγηση από το γαστρεντερολόγο του, για να διερευνήσουν την κατάστασή του και κάποια πιθανή θεραπεία. Και φυσικά η συμμετοχή ενός ειδικού διαιτολόγου, που θα κατευθύνει διατροφικά το άτομο, αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο να μπορεί να σιτίζεται το άτομο φυσιολογικά.

Για το Sugar Mama,
Τσατραφίλη Σταυρούλα

ΚλινικήΔιαιτολόγος- Διατροφολόγος, MSc
Πτυχιούχος Χαροκοπείου Πανεπιστημίου Αθηνών
Αισθητικός - Κοσμητολόγος
Πτυχιούχος ΤΕΙ Αθηνών
Επιστημονική Διευθύντρια Health and Beauty Center Tsatrafili
Δ/νση: Β. Καραπαναγιώτη 13, Μυτιλήνη. ΤΚ. 81100
Τηλ. / Fax: (+30) 22510 20111
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Site: http://www.tsatrafili.gr