Πολλοί άνθρωποι ανά τον κόσμο, και σε διαφορετικές εποχές, για αρκετά χρόνια μέχρι και σήμερα ακόμη, προσπαθούν να εξερευνήσουν και να ερμηνεύσουν τον "κρυφό κόσμο" των αυτιστικών ατόμων. Πλήθος ορισμών, εκατομμύρια απόψεις, άπειρα βιβλία, αμέτρητες έρευνες... Πόση σημασία έχουν όλα αυτά μπροστά στις περιγραφές των ιδίων των ατόμων που ανήκουν στο φάσμα προσπαθώντας να εξωτερικεύσουν αυτά που αισθάνονται;
Για να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στην πλούσια αυτή βιβλιογραφία...

Εγώ ο ίδιος!
Θέλω να καταλάβω τον εαυτό μου.
Θέλω να γκρεμίσω τα τείχη μου.
Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο. Είναι πόνος.
Δεν μπορώ.
Κάθε πέτρα που πέφτει...Προκαλεί πόνους και φέρνει νέα συναισθήματα.
Ο πανικός είναι κοντά, Έρχεται!
Ψάχνω το στήριγμά μου.
Μόνος μου δεν το μπορώ.
Το ψέμα γύρω μου είναι τοίχος.
Θέλω να κλωτσήσω το τείχος, Αλλά δεν μπορώ.
Είμαι μια μαριονέτα της ζωής
Που με κατευθύνουν οι άλλοι,
Αλλά λανθασμένα.
Εγώ δεν μπορώ πια να πάω. Και αρχίζουν από την αρχή.
Δεν υπάρχει μαριονέτα.
Αυτός είμαι εγώ.
Wolfgang,άτομο με αυτισμό, Αύγουστος 2000, Γερμανία.

Άνθρωποι παντού, μιλάνε, φοράνε ανοιχτόχρωμα ρούχα.
Τα λόγια τους μοιάζουν με ποδοβολητά αλόγων.
Τα ανοιχτά χρώματα είναι εκτυφλωτικά.
Οι κουβέντες τους πονάνε τα αυτιά μου.
Τα ανοιχτά χρώματα πονάνε τα μάτια μου.
Γιατί δεν μπορούν οι άνθρωποι να είναι σιωπηλοί και να φοράνε σκούρα χρώματα;

Dianne Mear, Άτομο με αυτισμό, 1994

Εξαφανίζοντας τις ζάρες!

Κάποτε η ζωή ήταν χωρίς τάξη και λογική.
Σαν πιόνια που λείπουν από μια παρτίδα σκάκι.

Σαν να έχεις το μισό πατρόν για φόρεμα.
Σαν να λες όχι και να εννοείς ναι.
Σαν να θέλεις λίγα ακόμη και να παίρνεις ακόμη λιγότερα.
Αλλά σιγά σιγά βάζω τα πράγματα σε μια σειρά.
Κάποτε η ζωή έμοιαζε με μπερδεμένο νήμα.
Σαν να λες δικά σου και να εννοείς δικά μου.
Σαν να νιώθεις άρρωστη και να λες «είμαι καλά».
Σαν να ζητάς γάλα και να σου δίνουν κρασί.
Σαν να βλέπεις ένα δέντρο και να λες αμπέλι.
Αλλά σιγά σιγά βάζω τα πράγματα σε μια σειρά.
Τώρα είναι πιο ξεκάθαρη η ζωή.
Το μπλέξιμο λύνεται.
Και η ελπίδα είναι κοντά.
Σίγουρα θα υπάρχουν τραντάγματα στο δρόμο.
Αλλά δεν αισθάνομαι πια τρόμο.
Μετά από δεκατέσσερα χρόνια, όσα ήταν μπερδεμένα,
Τώρα μπαίνουν σε μια σειρά.
Vanessa Regal

«Ο κανόνας είναι να ακολουθείς τη συμπεριφορά των ζώων και όχι να πηγαίνεις εναντίον τους. Νομίζω η ίδια αρχή ισχύει και για τα αυτιστικά παιδιά – να πηγαίνεις μαζί τους και όχι εναντίον τους».
 Temple Grandin

Imagine that you have forgotten about emotions, and now have no idea how to feel happy or sad.
Imagine that you have erased the idea of people from your mind, and find that everyone looks and feels just the same- even your closest partners.
Imagine that someone swapped your body while you were sleeping, and you woke up to find that you have an odd, uncomfortable body that just won't cooperate with you.
Imagine living like this day after day, not knowing that it is possible to live otherwise...

Για το Sugar Mama,

Φραγκοπούλου Χριστίνα,
Λογοθεραπεύτρια,
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Λογοπαθολόγων- Λογοθεραπευτών Ελλάδος (ΣΕΛΛΕ)