Το διαδίκτυο έχει μπει πολύ δυναμικά στη ζωή μας την τελευταία εικοσαετία, δελεάζοντας ακόμα και παιδιά δύο χρονών να μάθουν και να επεξεργαστούν οποιοδήποτε υπολογιστή είναι συνδεδεμένο με το internet… πόσο μάλλον παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας που αντιλαμβάνονται γραφή, ανάγνωση και Αγγλικά.

Είναι λογικό να εντυπωσιάζονται τα παιδιά και να «χάνονται» με τις ώρες στο διαδίκτυο καθώς έχει πληθώρα χρωμάτων, παιχνιδιών και πληροφοριών. Θα πρέπει όμως, οι γονείς να ελέγχουν τον βαθμό έκθεσης των παιδιών τους καθώς κρύβει πολλές παγίδες και πολλούς κινδύνους.

Παρακάτω ακολουθούν μερικές προτάσεις σχετικά με το ‘’τι πρέπει να ελέγξετε και ποια είναι τα θέματα που πρέπει να συζητήσετε με τα παιδιά σας’’ προκειμένου να τα προφυλάξετε από τον «αόρατο» κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται καθημερινά μέσα στο ίδιο τους το σπίτι.

Η κρίση ενός παιδιού σχετικά με τα προσωπικά δεδομένα μπορεί να είναι πιο ελαφριά και να παρέχει πληροφορίες σε chat ή forum χωρίς να κατανοούν πως η κίνηση αυτή μπορεί να βλάψει είτε τον ίδιο είτε και όλη την οικογένεια. Μπορεί να ρωτηθεί να δώσει password, email, τηλέφωνο , διεύθυνση, αριθμό βιβλιαρίου τραπέζης, πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση του και θεωρώντας πως ο «άλλος» είναι φίλος να απαντήσει χωρίς ενδοιασμό σε απατεώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα μπορέσουν να προβούν είτε σε διαδικτυακές απάτες είτε σε εισβολή στον προσωπικό μας χώρο. Αλλά και απατεώνες να μην είναι, είναι προσωπικά στοιχεία και πληροφορίες που τα κρατάμε για τον εαυτό μας και την οικογένεια μας. «Τα εν οίκω μη εν δήμω».

Αν σε έναν υπολογιστή ή laptop ή και στο κινητό τηλέφωνο δεν προνοήσουμε να βάλουμε κάποιο antivirus, δηλαδή ένα πρόγραμμα προστασίας των υπολογιστών από κακόβουλο λογισμικό και ιούς τότε αναπόφευκτα εκτιθέμεθα σε αυτά. Με συνέπεια να μην είναι ασφαλής η περιήγηση μας στο διαδίκτυο. Επίσης, απαραίτητο κρίνεται να ενεργοποιηθεί και ο γονικός έλεγχος, ώστε να μην έχουν τα παιδιά πρόσβαση σε όλες τις σελίδες, προστατεύοντάς το -όσο είναι δυνατόν- από ιστοσελίδες κακόβουλου περιεχομένου (πχ πορνογραφία). Έτσι περιορίζουμε τις σελίδες στις οποίες έχουν πρόσβαση, των παιχνιδιών που μπορούν να παίξουν και το χρόνο που μπορούν να χρησιμοποιούν στον υπολογιστή.
Είναι σκόπιμο οι γονείς να επιβλέπουν τον χρόνο που το παιδί είναι στο διαδίκτυο, γιατί τείνει να δημιουργεί προβλήματα εθισμού με δυσάρεστα αποτελέσματα στην κοινωνική συναναστροφή, στον ύπνο και στην συμπεριφορά. Ανάλογα με την ηλικία ορίζεται και ο χρόνος. Τόσο… όσο… Παν μέτρο άριστον.

Τέλος και πολύ σημαντικό, πρόκειται για έναν από τους καινούργιους όρους που έχουν εισάγει στην κοινωνία μας το cyberbullying, δηλαδή ο διαδικτυακός εκφοβισμός. Πίσω από την οθόνη των gadgets πολλοί άνθρωποι και όχι απαραίτητα τα παιδιά, «αντρώνονται» στον υπέρτατο βαθμό και βγάζουν μία συμπεριφορά θέλοντας να επιβληθούν, να υποτιμήσουν τους άλλους… που στην πραγματική ζωή ίσως να μην έχουν το θάρρος να το κάνουν. Χυδαιολογούν και απειλούν για να νιώσουν (ίσως για μοναδική φορά) θύτες και όχι θύματα. Συνήθως πρόκειται για άτομα που βιώνουν έντονα αρνητικά συναισθήματα, συνήθως επηρεασμένα από την οικογένεια τους ή τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Κατανοώ πως δεν μπορούμε να αποφύγουμε ή να απαγορεύσουμε την χρήση του διαδικτύου στα παιδιά. Και ποιος ο λόγος άλλωστε; Αφού στις μέρες είναι ό,τι πιο σύγχρονο, επίκαιρο και μοντέρνο υπάρχει αλλά με την σωστή επικοινωνία μαζί τους και τις σωστές ρυθμίσεις από μέρους μας, θα απολαμβάνουμε και εμείς και εκείνα με ασφάλεια το διαδίκτυο.

Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης Ξηντάρας, Ράνια Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Κατερίνα Καλλιακούδη, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.