Στο ντοκιμαντέρ After Tiller, η Δρ. Susan Robinson, μία εκ των τεσσάρων ιατρών που διενεργεί αμβλώσεις κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης στην κλινική της στο Albuquerque, παραδέχεται ότι οι γυναίκες δεν πραγματοποιούν εκτρώσεις μόνο εξαιτίας παραμόρφωσης ή βλάβης στο έμβρυο.

Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός γυναικών που δεν γνώριζαν ότι είναι έγκυες. Συχνά απελπίζονται λόγω οικονομικών δυσχερειών και πραγματοποιούν άμβλωση λίγες μόλις εβδομάδες προτού γεννηθεί το παιδί τους. Αντί να γεννήσουν το παιδί τους – ένα υγιές και φυσιολογικό παιδί – και να το δώσουν για υιοθεσία σε ένα από τα δύο εκατομμύρια ζευγάρια που περιμένουν για παιδί, επιλέγουν να σκοτώσουν τα μωρά τους λίγες εβδομάδες προτού αυτά γεννηθούν.

Η υπόθεση Roe εναντίον Wade αποτέλεσε τη νομοθετική «σφραγίδα» για τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων ανεξαρτήτως του μήνα εγκυμοσύνης. Η απόφαση ανέφερε ότι η έκτρωση δεν μπορεί να περιορισθεί παρά μόνο στο τρίτο τρίμηνο της κύησης, και μόνο σε περιπτώσεις όπου δεν τίθεται σε κίνδυνο η υγεία μιας γυναίκας. Η «συμπληρωματική» υπόθεση, η υπόθεση Doe εναντίον Bolton, καθόρισε την υγεία ευρύτερα ώστε να συμπεριλάβει τη ψυχική ή/και συναισθηματική υγεία. Η έκτρωση θα πρέπει να επιτρέπεται εάν η μητέρα κινδυνεύει να πληγεί και συναισθηματικά από την εγκυμοσύνη της. Έτσι, είναι μάλλον απίθανο για οποιαδήποτε πολιτεία των Η.Π.Α να απαγορεύσει τις εκτρώσεις κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης, καθώς ο νέος ορισμός/εξαίρεση περί υγείας δημιουργεί ένα τεράστιο νομικό «παράθυρο» που εκμεταλλεύονται στο έπακρο οι προωθητές των αμβλώσεων.

Το άρθρο του ειδησεογραφικού δικτύου ABC που περιγράφει το ντοκιμαντέρ After Tiller εκτιμά ότι λιγότερο από το 1% του συνόλου των αμβλώσεων πραγματοποιούνται κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Όμως, ακόμη και σε ποσοστό 1%, οι εκτρώσεις κατά το τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης φθάνουν στις 9.000 ετησίως για την χώρα των Η.Π.Α. Πάντως, τα στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό των εκτρώσεων σε προχωρημένη εγκυμοσύνη είναι παντελώς αναξιόπιστα. Αρκετοί πρώην εργαζόμενοι σε κλινικές εκτρώσεων δηλώνουν ότι πολλές εκτρώσεις προχωρημένης εγκυμοσύνης πραγματοποιήθηκαν στις κλινικές όπου εργάζονταν δίχως αυτές να καταγράφονται.

Η υπόθεση του Kermit Gosnell (2008), που δολοφόνησε εκατοντάδες παιδιά στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης των μητέρων τους – πολλά εκ των οποίων γεννήθηκαν ζωντανά και στη συνέχεια δολοφονήθηκαν με χειρουργικά ψαλίδια (!!!) – αποτελεί μία σαφέστατη απόδειξη ότι πραγματοποιούνται πολύ περισσότερες αμβλώσεις σε προχωρημένες εγκυμοσύνες από ότι πιστεύεται. Πριν από τη σύλληψή του, o Gosnell δεν είχε γίνει «γνωστός» για τις πράξεις του και η δράση του ήταν σχεδόν υπόγεια.

Το κυρίαρχο επιχείρημα των υπερασπιστών και προωθητών των εκτρώσεων είναι ότι οι εκτρώσεις σε προχωρημένη εγκυμοσύνη τελούνται μόνο «για τους σοβαρότερους των λόγων». Ομάδες όπως η Planned Parenthood προπαγανδίζουν ότι οι εκτρώσεις σε προχωρημένους μήνες κύησης πραγματοποιούνται επειδή το αγέννητο παιδί είναι σοβαρότατα παραμορφωμένο ή πεθαίνει, ή επειδή η ζωή της μητέρας τίθεται σε κίνδυνο.

Στην πραγματικότητα, οι εκτρώσεις κατά το τρίτο τρίμηνο της κύησης πραγματοποιούνται μέσω ένεσης διοξίνης στην καρδιά του εμβρύου ή στο αμνιακό υγρό ώστε να δολοφονηθεί το παιδί, που ακολουθείται από εξαναγκαστικό τοκετό για να «αποβληθεί» το νεκρό παιδί. Οι αμβλώσεις αυτές είναι πολύ πιο επικίνδυνες για τη γυναικεία υγεία από ότι ισχυρίζονται οι προωθητές των εκτρώσεων.

Ακόμη, πολλές από τις αμβλώσεις σε προχωρημένο μήνα εγκυμοσύνης που έχουν ως αιτιολογία την «εμβρυακή ανωμαλία» πραγματοποιούνται σε μωρά με μη-θανατηφόρες αναπηρίες όπως το σύνδρομο Down. To 90% όλων των κυήσεων με μωρά με Σύνδρομο Down καταλήγουν σε άμβλωση.