Η νέα μόδα στον κόσμο των celebrities δεν είναι απλώς οι έγκυες μαμάδες που φορούν σικ φορέματα στις επιδείξεις μόδας. Είναι οι έγκυες σαραντάρες με λίγες ρυτίδες στην εξωτερική γωνία των ματιών. Έχοντας ζήσει τη ζωή τους, έχοντας βρει τον ιδανικό σύντροφο και έχοντας φτάσει στο επίπεδο της καριέρας που ήθελαν, μπορούν να αφιερωθούν στο νέο τους ρόλο: αυτόν της μαμάς. Οι επιστημονικές έρευνες έρχονται να τις επιβραβεύσουν.

Πριν λίγο καιρό διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι τα παιδιά των γυναικών που γεννούν μετά τα 40 είναι πιο έξυπνα, υγιή, ήρεμα και ευτυχισμένα από τα άλλα. Το Βασιλικό Κολέγιο Παιδιατρικής της Μεγάλης Βρετανίας με αυτόν τον τρόπο καταφέρνει να απενοχοποιήσει μία ολόκληρη γενιά γυναικών που τρέχει να προλάβει το τρένο της αναπαραγωγής διερωτώμενη αν κάνει το σωστό, αν το μωρό θα είναι υγιές, αν η κοινωνία θα την κατακρίνει. Τώρα πια είναι σαφές ότι η κοινωνία μια μέρα θα την ευχαριστεί για τα ευτυχισμένα μωρά που έφερε στον κόσμο.

Τα υπέρ:
Η ωριμότητα: Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι ότι οι γυναίκες σε αυτήν την ηλικία έχουν χορτάσει από τα βασικά (άντρες, ταξίδια, δουλειά) και είναι πιο έτοιμες να παραιτηθούν από τις χαρές της ζωής για λίγο καιρό προκειμένου να εξερευνήσουν τις χαρές της μητρότητας. Μάλιστα, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι οι μεγαλύτερες μητέρες έχουν καλύτερη μόρφωση από τις νέες και κάνουν σοφότερες επιλογές σε συντρόφους. Έρευνα που παρουσιάστηκε τον περασμένο Μάιο στο Βασιλικό Κολέγιο Παιδιατρικής της Μεγάλης Βρετανίας έδειξε ότι τα παιδιά που γεννιούνται από γυναίκες άνω των 40 είναι πιο υγιή και πιο έξυπνα. Έχουν λιγότερες πιθανότητες να υποφέρουν από ατυχήματα και να χρειαστούν νοσοκομειακή περίθαλψη. Αναπτύσσουν πιο ευρύ λεξιλόγιο και πετυχαίνουν καλύτερες επιδόσεις στα τεστ IQ μέχρι την ηλικία των 5.

Ερευνητές από το Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας της ίδιας χώρας λένε πως οι μεγαλύτερες γυναίκες γίνονται καλύτερες μητέρες. «Οι μεγαλύτερες γυναίκες φαίνεται πώς έχουν περισσότερα προσόντα» λέει ο δρ. Άλαστερ Σάτκλιφ που συμμετείχε στην έρευνα. «Είναι λιγότερο παρορμητικές, πιο ήρεμες και έχουν περισσότερη πείρα ζωής, ένα απαραίτητο εφόδιο για το ρόλο τους. Ίσως να μην έχουν την αντοχή να τρέχουν διαρκώς πίσω από τα νήπια τους, αλλά έχουν την ικανότητα να ανακαλύπτουν αμέσως τους πιθανούς κινδύνους ώστε να προστατεύουν τα παιδιά τους. Ναι, οι μεγαλύτερες μητέρες ανατρέφουν πιο ήρεμα παιδιά και αυτό είναι μία σημαντική εξέλιξη στον πολιτισμό μας».

Ο θηλασμός: Μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της πιο ώριμης αντιμετώπισης της ζωής, οι μεγαλύτερες μαμάδες είναι πιο πρόθυμες να θηλάσουν. Αυτό τουλάχιστον έδειξε μία έρευνα που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση του Αμερικάνικης Ένωσης Διαιτολόγων που συγχρόνως παρατήρησε ότι οι ίδιες έχουν και την τάση να εφαρμόζουν πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες στα παιδιά τους.

Η μακροζωία: Μία άλλη έρευνα έδειξε ότι οι γυναίκες μετά τα 40 που αποκτούν μωρά με φυσιολογικό τρόπο τείνουν να ζουν περισσότερα χρόνια. Μία λογική εξήγηση είναι πως τα οιστρογόνα που κατακλύζουν τον οργανισμό έχουν επίδραση που βοηθάει στη μακροζωία αφού προστατεύουν την καρδιά, την υγεία των οστών και τη λειτουργία πολλών ακόμη οργάνων.

Τα κατά:
Γονιμότητα: Το αποκορύφωμα της γονιμότητάς είναι ανάμεσα στα 23 και τα 31. Μετά, οι πιθανότητες σύλληψης μειώνονται κατά 3% το χρόνο, μέχρι να φτάσουμε στα 35. Από εκεί και πέρα η πτώση επιταχύνεται. «Στα 39 έχουμε τη μισή γονιμότητα σε σχέση με τα 31. Από τα 39 μέχρι τα 42, οι πιθανότητες σύλληψης μειώνονται και πάλι στο μισό. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι περίπου μία στις τέσσερις γυναίκες άνω των 35 δυσκολεύεται να μείνει έγκυος» λέει ο δρ. Ντέιβιντ Άνταμσον, Πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Ιατρικής της Αναπαραγωγής. Η ικανότητά μας να συλλάβουμε ένα παιδί με φυσιολογικό τρόπο τελειώνει περίπου δέκα χρόνια πριν την εμμηνόπαυση. «Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε μεθόδους για να προβλέψουμε με ακρίβεια πότε μία γυναίκα θα πει στην εμμηνόπαυση» εξηγεί ο δρ. Άνταμσον.
Η λύση: Σήμερα οι γιατροί μπορούν να μετρήσουν ορισμένους δείκτες γονιμότητας, όπως τα επίπεδα της ορμόνης FSH. «Όταν τα επίπεδά της είναι φυσιολογικά, τότε συμπεραίνουμε ότι η ασθενής βρίσκεται σε αναπαραγωγική ηλικία. Όταν όμως τα επίπεδά της είναι αυξημένα, καταλαβαίνουμε ότι η αναπαραγωγική ηλικία τελειώνει. Το πρόβλημα είναι πως όταν διαγνώσουμε κάτι τέτοιο είναι ήδη αργά».

Χρωμοσωμικές ανωμαλίες: Ακόμη όμως κι αν παράγουμε ωάρια, αυτά δεν είναι απαραίτητα υγιή. «Όσο αυξάνεται η ηλικία, τόσο μεγαλώνει το ποσοστό των ωαρίων με γενετικά προβλήματα» εξηγεί ο δρ. Ντέιβιντ Άνταμσον, Πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Ιατρικής της Αναπαραγωγής. Οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες, είναι περισσότερο συνηθισμένες στις ηλικίες μετά τα 40. Μία από αυτές, το σύνδρομο Down, είναι εκατό φορές πιο πιθανό να συμβεί σε γυναίκες άνω των 45 απ' ότι σε γυναίκες κάτω των 19.
Η λύση: Ο προγεννητικός έλεγχος είναι πλέον τόσο ακριβής ώστε τα έμβρυα με τις τρεις πιο συνηθισμένες χρωμοσωμικές ανωμαλίες (13, 18, 21) μπορούν να ανιχνευθούν έγκαιρα σε ποσοστό 100%, όπως ανακοινώθηκε στην ετήσια συνάντηση της Εταιρείας Ιατρικής του Εμβρύου. Αρκεί να ακολουθηθεί το σωστά το πρωτόκολλο με το υπερηχογράφημα της αυχενικής διαφάνειας στη 12η εβδομάδα της κύησης, την αμνιοπαρακέντηση στη 18η (αν κριθεί απαραίτητο) και στο υπερηχογράφημα β' επιπέδου της 21ης.

Εγκυμοσύνη: Μετά τα σαράντα, το ποσοστό το ποσοστό των γυναικών που αποβάλλει μέσα στις πρώτες 24 εβδομάδες ανέρχεται στο 35%. Συγχρόνως επιπλοκές της κύησης που στη δεκαετία των 20 είναι σχεδόν απίθανες, μετά τα 40 έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανιστούν. «Οι διαταραχές του πλακούντα, όπως η αποκόλληση ή ο προδρομικός, έχουν 6 φορές περισσότερες πιθανότητες. Για παρόμοιους λόγους παρακολουθείται η κατάσταση του τραχήλου, αφού τυχόν ανεπάρκεια οδηγεί σε αποβολή. Η ικανότητα του τραχήλου να επιμηκύνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι πιθανό να σχετίζεται με την ηλικία» μας λέει ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος, μαιευτήρας χειρουργός γυναικολόγος.
Η λύση: Για να διαγνώσουμε εγκαίρως μερικές από τις αιτίες που οδηγούν σε αποβολή, ξεκινούμε τις εξετάσεις πριν τη γονιμοποίηση, με αιματολογικό και γυναικολογικό έλεγχο και τεστ παπ.

Τοκετός: Η δοκιμασία ενός φυσιολογικού τοκετού ενδέχεται να είναι ανεκτή από μία εικοσάρα, αλλά δυσβάσταχτη για μία σαραντάρα. «Η ηλικία είναι καθοριστικός παράγοντας για να αποφύγουμε τη διαδικασία του φυσιολογικού τοκετού και να προχωρήσουμε σε καισαρική» μας λέει ο γυναικολόγος. «Συνήθως επιβαρύνει τον οργανισμό με προβλήματα τα οποία από μόνα τους μας οδηγούν στο μονόδρομο της καισαρικής». Τέτοια είναι τα ινομυώματα (που μπορεί να ευθύνονται για επιπλοκές όπως η αδυναμία της διαστολής τους τραχήλου και η ισχιακή προβολή του εμβρύου), ο διαβήτης της κύησης (παρουσιάζεται σε διπλάσια συχνότητα σε σχέση με τις νεώτερες ηλικίες), η υπέρταση της κύησης (είναι δύο έως τρεις φορές πιο πιθανό να εμφανιστεί σε μεγαλύτερες ηλικίες) και ο πρόωρος τοκετός (είναι τέσσερις φορές συχνότεροι σε σύγκριση με νεώτερες ηλικίες).
Η λύση: «Αν δεν συντρέχει κανένα πρόβλημα υγείας και το επιθυμεί και η ίδια, η έγκυος μπορεί να προχωρήσει σε φυσιολογικό τοκετό. Χάρη στις εξελίξεις της ιατρικής, είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε και να διευκολύνουμε την προσπάθειά της χωρίς να θέσουμε σε κίνδυνο την υγεία της μητέρας ή του εμβρύου».

Λοχεία: Οι πρακτικές ανάγκες της φροντίδας ενός μωρού ίσως είναι πιο κουραστικές για μία σαραντάρα. Συγχρόνως το σώμα της είναι ιδιαίτερα καταπονημένο μετά το «σοκ» της εγκυμοσύνης και του τοκετού. «Η ταχύτητα με την οποία επανέρχεται στο σώμα στις φυσιολογικές του λειτουργίες αλλάζει στο πέρασμα του χρόνου» μας λέει ο γυναικολόγος. «Ενώ στη δεκαετία των 20 η γυναίκα μπορεί να ανακάμψει πλήρως μέσα σε έξι μήνες, μετά τα 40 κάτι τέτοιο ίσως πάρει ένα με δύο χρόνια. Αυτό σημαίνει πως προβλήματα της μεταλόχειας περιόδου, όπως η κατάθλιψη ή η τριχόπτωση, ίσως να είναι πιο συχνά στις μεγαλύτερες ηλικίες». Από την άλλη, ο χρόνος λειτουργεί μόνο επιβαρυντικά. Ο μεταβολισμός είναι πολύ πιο αργός απ' ότι παλιότερα ενώ οι ελαστικές ίνες του δέρματος ενδέχεται να μην μπορέσουν να συσταλούν μετά το ξεχείλωμα.
Η λύση: Μία ώριμη γυναίκα έχει τον τρόπο και την πείρα να αντιμετωπίζει τέτοιες καταστάσεις με πιο αποτελεσματικό τρόπο σε σχέση με μία νεότερη.