Μήπως είσαι μαμά αγοριών, τότε να έχεις επιπλέον γάζες, μπετάντιν και πάγο στην κατάψυξη. Έχω δυστυχώς εμπειρίες αρκετές, τα αγόρια τρέχουν, πέφτουν χτυπάνε και κάποιες φορές μάλιστα χτυπάνε άσχημα! Τι κάνεις τότε; κανονικά πρέπει να κρατήσεις την ψυχραιμία σου και ανάλογα το χτύπημα να το αντιμετωπίσεις! Τι έκανα εγώ; πάθαινα πανικό και ακόμη παθαίνω λίγο αλλα προσπαθώ να μην το δείχνω γιατί τότε παθαίνει πανικό και ο τραυματίας.

Το καταλαβα στην πορεία αυτο και φυσικα τωρα που εχω περάσει τα χειρότερα. οπως ράμματα σε παιδάκι δυο ετών, εχω παθει μια μικρή ανοσία! Απο την εμπειρία μου λοιπόν σας λέω το γνωστό οτι οταν κάποιος χτυπήσει σε κεφάλι πόδι χέρι, βάζεις πάγο για να γλυτώσεις το πρήξιμο, αν δεν εχεις πάγο, μπορείς να βαλεις και τον αρακά απο την κατάψυξη! Μην γελάς, ξέρεις πόσες φορές με εχει σώσει εμενα ο αρακάς; στην συνεχεια θελει να επιμένεις λιγο ανα τρια λεπτά κομπρέσες με πάγο, μετα αρχίζεις και ανεβάζεις τα λεπτά, στα πέντε στα δέκα και επαναλαμβάνεις, βλέπεις και πως παει με το πρήξιμο. Καλό βέβαια ειναι να τηλεφωνήσεις και στον γιατρο κυριως αν εχει χτυπήσει στο κεφάλι, γιατι εκει πρεπει να ελέγχεις να ζαλίζεται το παιδάκι, αν κανει εμετό, αν θα φάει κανονικά αν δεις κατι τέτοιο οπωσδήποτε να τηλεφωνήσεις στον γιατρο!

Άλλη περίπτωση τωρα, πεφτει και χτυπάει τα δοντια του κι οχι μονο τα χτυπάει, κουνιούνται κι όλας! Τι κανεις; παίρνεις γαζουλα και όρο και προσπαθείς να τα κρατήσεις στην θέση τους, ταυτόχρονα παρηγοριές το μικρούλη που χτύπησε και αλλάζεις τις γατούλες για να περιορίσεις και την αιμορραγία αν υπαρχει. Τηλεφωνεί και στον παιδοοδοντιατρο για να το δει το συντομότερο δυνατό. Αν τωρα εχει φύγει το δοντάκι, δεν μπορείς να κανεις τιποτα πέρα απο το να περιμένεις να βγει το καινούριο. Ο γιατρός θα σου δώσει μια ειδική αλοιφή που θα σφίξει τα ούλα και θα σταματήσουν να κουνιούνται τα δοντάκια, κάποια μπορει και να μαυρίσουν στις επόμενες μερες απο το χτύπημα, μετα απλα ελπίζεις να μην εχουν παθει κατι τα μόνιμα δοντια που βρίσκονται απο πάνω! Ειχατε την ατυχία μα χτυπήσει το παιδάκι σας σε γωνία τραπεζιού; εκει να δείτε πανικό η μαμα!

Έτρεχε ο μικρός μου που ηταν δυο ετων σκοντάφτει και πεφτει, σηκώνεται και αρχίζει να κλαίει, εγω δεν καταλαβα οτι έπεσε στην γωνία και το πρώτο που εκανα ηταν ήρεμα να σηκωθώ να φέρω πάγο απο την κατάψυξη, γυρνάω λοιπόν και τον βλέπω με αίματα κι οχι μονο αυτο, ειχε βάλει το χέρι του στο τραύμα και ειχε πασαλείψει ολη την πλευρά εκείνη, έπαθα πανικό, δεν μπορούσα να καταλαβω αν ηταν το μάτι του η έτρεχε αίμα απο κάπου άλλου.

Αφού δεν λιποθύμησα παλι καλα, τον βούτηξα, τον ξάπλωσα στον καναπέ κι άρχισα να τον σκουπίζω με μια καθαρή βρεγμένη πετσέτα για να δω που ειχε χτυπήσει. Μέσα στην ατυχία μου ήμουν τυχερή... ηταν στο φρύδι! Τον άρπαξα, του έβαλα μια Γάζα και μαζι με τον πατέρα μου τον πήγαμε νοσοκομείο. Τι περιμένατε να εχω την ηρεμία να οδηγήσω; εγω έτρεμα, ο μικρός έκλεβε, ευτυχώς ο πατέρας μου ηταν ήρεμος και μπορούσε να τον καθησυχάσει. Αφού πηγαμε στο νοσοκομείο, μας λένε ράμματα γιατι ειναι βαθύ το κόψιμο, άντε μεςα και να παρόλο που του βάλανε αναισθητικό τοπικά, τον κράταγα με τέσσερις για να τον ράψουνε! Μετα απο λιγο, έτοιμος ο πειρατής με τρια ραμματάκια και ο στο φρύδι και γάζα επανω! Φυσικα η ταλαιπωρία δεν σταμάτησε, χρειαζόταν αλλαγές στην γάζα με μπόλικο μπεταντιν δυο φορές για τις πρώτες δυο μερες και μετα θα βγάζαμε την Γάζα και θα βάζαμε μονο μπεταντιν το βράδυ μεχρι να κόψουμε τα ράμματα.

Ε ρε γλέντια κάθε μερα και να ουρλιάζει ο μικρός και να μην κάθεται με τιποτα! Τελικα τον έπεισα, πως; με το Ταμπλετ, ναι με το Ταμπλετ. Οταν ηταν η ώρα να κάνουμε τις αλλαγές, του έδινα το ταμπλετ κι έπαιζε πια και για παιδάκια. Τελικα ήρθε η μερα να κόψουμε τα ράμματα. Πηγαμε νοσοκομείο, μπήκαμε μεσα, ο μικρός να ουρλιάζει και να πρεπει να μείνει και ακούνητος για να κόψουν τα ράμματα. Παρόλο που δεν τα πάω καλα με τα νοσοκομεία στην προκειμένη περίπτωση ξεπέρασα τον εαυτό μου, έπιασα το κεφαλάκι του με τα δυο μου χέρια, του είπα παρα πολυ ήρεμα και με χαμόγελο, μην φοβάσαι γλυκιε μου η μαμα ειναι εδώ, δεν θα πονέσεις, θα πουμε ενα τραγουδάκι και ξεκίνησα να του τραγουδάω όσο η νοσοκόμα εκανε την δουλειά της.

Αυτο ηταν σταμάτησε να κλαίει, τελειώσαμε και γυρίσαμε σπιτι. Η πλάκα ηταν οτι μολις γυρίσαμε σπιτι ένιωθα οτι θα σωριαζόμουν κάτω, ενώ ενιωθα τοσο δυνατή και ήρεμη στο νοσοκομείο, οταν γύρισα ένιωθα τοσο κουρασμένη κι έτρεμα απο την ένταση. Ημουν έτσι στο νοσοκομείο διοτι επρεπε, δεν άλλαξα ξαφνικά χαρακτήρα. Τωρα του εχει μείνει μια ωραία γραμμούλα στο φρύδι για να του θυμίζει το χτύπημα, αλλα πιστεύω οτι θα αποτελεί και κομμάτι της γοητείας του οταν μεγαλώσει! Ελπίζω πλέον τα χτυπήματα που θα αντιμετωπίσω στο μέλλον να ειναι λιγότερο σοβαρά!

Ο εξοπλισμός στο φαρμακείο του σπιτιου υπαρχει το μονο που χρειαζεται ειναι ηρεμία και ψυχραιμία, πιστεύω πλέον οτι την εχω αποκτήσει!

Για το SugarMama,
ΜάρηLife