Η σημερινή πρόταση είμαι σίγουρη ότι θα ενθουσιάσει όχι μόνο τα παιδιά προσχολικής-πρωτοσχολικής ηλικίας, μα και τους ενηλίκους!

Από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, δια χειρός Λήδας Βαρβαρούση (κείμενο και εικονογράφηση!), οι «Τρελοδαγκωνίτσες» θα… καλύψουν όλα τα γούστα και θα σας κάνουν να τις λατρέψετε!

1.«Ένα γουρούνι… με ταλέντο!»

«Θέλω να τρώω με μαχαίρι και πιρούνι, για να μη με λεν “γουρούνι” !»

Όλα τα γουρούνια της φάρμας ζουν αδιάφορα, αλλά ευτυχισμένα μέσα στην λάσπη. Μόνο ένα αντιλαμβάνεται ότι η τεμπέλικη ζωή δεν είναι ευχάριστη. Νιώθει πως κάτι πρέπει να παράγει. Με την φαντασία του φτιάχνει εικόνες από λάσπη. Και, έτσι, αποφασίζει να δράσει και να κατασκευάσει αντικείμενα από εκείνην!

« Τώρα η λάσπη μου αρέσει,

και δεν τη βαριέμαι πια,

γιατί μέσα στην ψυχή της

κρύβει σχήματα πολλά!»

Κάποια στιγμή βρίσκει το θάρρος και προτείνει και στους υπόλοιπους συντρόφους του να δημιουργήσουν: να χτίσουν όλοι μαζί ένα σπίτι από λάσπη! Αναλύει τις ιδέες του «μα εκείνα τον κοιτάνε, σαν να βλέπουνε τρελό». Ένα μικρό γουρουνάκι, το μόνο που επιθυμεί να βοηθήσει, παρασύρει τελικά με την πράξη του όλα τα γουρούνια. Το σπίτι χτίζεται στο πί και φί, αποδεικνύοντας πως… ακόμα κι απ’ την λάσπη μπορεί να βγει κάτι καλό!

2.«Μια αράχνη μόνη… ψάχνει»

Η νοικοκυρά αράχνη του παραμυθιού, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ξεκινά αμέσως δουλειά! Άλλωστε… «είναι αράχνη με ραφείο, έχει πάρει και πτυχίο!». Μάταια. Παρόλο που είναι τόσο προικισμένη την τρώει η μοναξιά… Κανείς δεν είναι του γούστου της. Όλοι οι επίδοξοι… γαμπροί… απορρίπτονται!

«Έχουν μπλέξει στον ιστό μου

για να φάνε το μισθό μου!» ,

μονολογεί πικραμένη.

Η τελευταία της ελπίδα είναι ένας χορός που θα γίνει στο ντουλάπι. Υφαίνει και ράβει το πιο όμορφο φόρεμα , πηγαίνει με καμάρι στον χορό, αλλά αυτός που της αρέσει δεν της δίνει καθόλου σημασία. Ξαφνικά η νοικοκυρά… ξεσκονίζει το ντουλάπι και το πάρτι διαλύεται! «Βλέπει τότε εκεί ψηλά, χτυπημένο στη γωνιά, αυτόν που της αρέσει, έτοιμο να πέσει!». Βάζει μπρος την τέχνη της, φτιάχνει ακριβώς κάτω από το λιπόθυμο έντομο περίτεχνους ιστούς και… μαντέψτε σε ποιαν αγκαλιά γλιστράει τελικά ο γλυκός αραχνούλης!

3.«Ένας ποντικός… κάπως βιαστικός»

Ο ποντικός της ιστορίας μας έχει μια μεγάλη οικογένεια και τρέχει συνέχεια γι’ αυτήν! Μόλις ξεκλέψει λίγο χρόνο για τον εαυτό του «του τραβάνε την ουρά και αρχίζουν να φωνάζουν». Όλη την ώρα ο καημενούλης κοπιάζει για τους άλλους. Αν και τους αγαπάει πολύ, εύχεται να μπορούσε κάποια στιγμή να ξεφύγει από αυτή την κατάσταση και κάνει συνεχώς όνειρα!

«Ονειρεύεται να γίνει:

οδηγός σ’ ένα πατίνι

ή γυμναστής σε μανταρίνι.

Δάσκαλος σε τσίρκο

ή κουρέας σε ιβίσκο.

[…]

Δικηγόρος για παντζάρια

ή γιατρός για τα ταγάρια.

Χορευτής με μπαλαρίνες

ή ζωγράφος για κουρτίνες.»

Τελικά δεν κάνει τίποτα από όλα αυτά, αλλά πηγαίνει στο σχολείο. Εκεί γνωρίζει τον πρώτο του φίλο(ένα σκουλήκι μέσα σε ένα μήλο!) και στο εξής ονειρεύονται παρέα! Αποφασίζει, λοιπόν, πως ό, τι κι αν κάνει στη ζωή του, το σημαντικότερο πράγμα είναι ένα: να ζήσει χαρούμενος!

4.«Προσοχή! Το πρόβατο… δαγκώνει!»

«…Αυτό το πρόβατο δαγκώνει, είναι ο λύκος ο κακός!!!»

Το μαύρο πρόβατο πεισμώνει και τα βάζει με όλους! Διαφωνεί με τον βοσκό και το πρόγραμμά του, θυμώνει με τα υπόλοιπα πρόβατα που δέχονται τα πάντα αδιαμαρτύρητα, αντιπαθεί όσο τίποτα το μαντρί.

«Ό, τι λέει ο βοσκός

κάνετε όλοι συνεχώς!

Θα καταλήξετε στη σούβλα,

ξυπνήστε λίγο, τούβλα!»

Ο σοφός βοσκός του επιτρέπει να φύγει, με την προϋπόθεση να επιστρέψει όποτε μετανιώσει. «Το πρόβατο τα χάνει, η χαρά θα το τρελάνει!». Η στιγμή που περίμενε έφτασε! Ετοιμάζει τα πράγματά του και αποχωρεί, ενώ οι πρώην σύντροφοί του κάνουν πάρτι! Αρχίζει να νυχτώνει. Το μαύρο πρόβατο νιώθει πείνα. Κρυώνει και φοβάται. Τι θα γίνει αν βρεθεί μπροστά στον λύκο; Χωρίς καν να το σκεφτεί πια αποφασίζει να επιστρέψει στην ασφάλεια του μαντριού… Μετανιωμένο ζητάει συγγνώμη.

«Κατάλαβα πως έτοιμο δεν είμαι

για να φύγω από τη στάνη,

πρέπει να μεγαλώσω ακόμα,

στο μυαλό μα και στο σώμα».

Έτσι, το πρόβατο παύει να δαγκώνει και αντιλαμβάνεται πόσο βασικό είναι να ανήκει σε μία ομάδα, να κάνει κανείς φίλους και όχι εχθρούς!

5.«Ένα ψάρι που δεν ήξερε… να κολυμπάει!»

«Αν πολύ κάτι το θες, τρόπο κάθισε και βρες!»

Η μικρή γυάλα κάνει το όμορφο ψαράκι να ασφυκτιά. Βαριέται μόνο του όλη μέρα και, έτσι, αποφασίζει να αφήσει την γυάλα του. Όμως, μόλις πέφτει μέσα στο νερό, ελεύθερο πια, διαπιστώνει πως… δεν ξέρει να κολυμπάει! Τα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού το κοροϊδεύουν, ένα όμως το παροτρύνει να προσπαθήσει!

«Έι, ψάρι, μην ψαρώνεις!

Με όλη τη συμπάθεια,

κάνε μια προσπάθεια,

μετά θα καμαρώνεις!»

Παρόλη την προσπάθεια, δεν τα καταφέρνει εν τέλει και μπαίνει σε μία φουσκάλα, «που του θύμισε τη… γυάλα»!

Το γριβάδι, το γλυνάρι, ο γουλιανός, ο βάτραχος θέλουν να γίνουν φίλοι του, αλλά η φουσκάλα τα απομακρύνει.

Το ψαράκι αλλάζει απόφαση και βρίσκει την δύναμη να προσπαθήσει και πάλι!

«Παίρνει φόρα χωρίς σκέψη, δε φοβάται μη μουσκέψει!»

Και τα καταφέρνει!

Το βιβλίο μπορείτε να διαβάσετε δωρεάν εδώ:

http://www.picturebooks.gr/newadmin/books/pdfs/psari_pou_den_kolybaei.pdf

6.«Μια μέλισσα… με λύση!»

Η μέλισσα ζει μια γεμάτη, μα τακτική ζωή στην κυψέλη. Πηγαίνει στο σχολείο και, όταν έχει ελεύθερο χρόνο, βοηθάει τους άλλους.

«Όλη μέρα απασχολημένη,

στο σπίτι επιστρέφω κουρασμένη.

Στην κυψέλη μπαινοβγαίνουν,

χίλια πράγματα συμβαίνουν!

Είναι πάντοτε ζωή γεμάτη,

δεν μπορείς να κλείσεις μάτι».

Μόνο στο δωμάτιο της βρίσκει λίγη ηρεμία. Μια μέρα, που δεν αισθάνεται και τόσο καλά, πέφτει να ξαπλώσει. Όταν σηκώνεται μετά από πολλές ώρες, το άλλο πρωί, η ησυχία που επικρατεί την τρομάζει! Καμία μέλισσα δεν είναι στην κυψέλη και παίρνει το δρόμο για να της βρει. Ρωτάει από δω, ρωτάει από κει, τίποτα. Ανήσυχη, γιατί έχει σκοτεινιάσει, αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της!

«Έχω χάσει το μελίσσι, μα θα τη βρω τη λύση!».

Έτσι και γίνεται! Βρίσκει τις μέλισσες σε πολλά και διαφορετικά μέρη.

«Τη μία τη βρήκε σε μπουκάλι

και την άλλη στον μπακάλη.

[…]

Μία τη βρήκε σε παπούτσι

και μια άλλη σε κουκούτσι!»

Αδύνατον να καταφέρει να τις μαζέψει όλες. Γνωρίζει πως μόνο το τραγούδι της θα τις κάνει να ξυπνήσουν, ο φόβος της πόλης τις έχει παραλύσει…

Ευτυχώς η μέλισσα είχε την… λύση της…: «να φτιάξουνε μια νέα πόλη, που καλά θα ζούνε όλοι!».

7.«Ένας πολύ γλυκός… λύκος»

«Μην αφήνετε τους άλλους να σας οδηγούν! Πρέπει μόνοι σας να μάθετε, χαζούς μη σας περνούν!»

Ένας άγριος, δυνατός λύκος, με κοφτερά δόντια, ζει στο βουνό. Η πείνα του τον οδηγεί μια μέρα στο μαντρί. Τα αρνιά έντρομα τρέχουν να κρυφτούν! Τον λύκο όμως, που αποδεικνύεται… ναζιάρης, τον πιάνει ξαφνική φαγούρα!

«Τινάζεται γεμάτος χάρη,

να τον πήρανε χαμπάρι;;;!!»

Ζητάει συγγνώμη και ενημερώνει τα αρνάκια πως… το μόνο που θέλει να τρώει είναι… παγωτό! Γι’ αυτό τους επισκέφτηκε, επειδή εκεί υπάρχει αρκετό γάλα. Αφού, λοιπόν, τον προμηθεύουνε με τα… απαραίτητα, ο λύκος μπαίνει στην υπέροχη κουζίνα της προβατίνας και ξεκινάει να φτιάχνει παγωτό για όλους! Ταυτόχρονα τους μιλάει για την σπουδαιότητα των βιβλίων. Από κει έχει μάθει όσα ξέρει!

«Γιατί μέσα στα βιβλία

κρύβεται όλη η σοφία

[…]

έτσι, άμα σ’ ενδιαφέρει,

γίνεσαι κι εσύ ξεφτέρι!»

Τα αρνάκια παύουν λοιπόν να φοβούνται τον λύκο και το ρίχνουν κι αυτά στο διάβασμα!

8.«Ένας καλόκαρδος… καρχαρίας!»

«Δεν είναι η εμφάνιση που έχει σημασία, αλλά η ψυχή, τα αισθήματα και η ευαισθησία!».

Αυτός ο καρχαρίας δεν χάνει ευκαιρία για καβγά! Όλοι τον φοβούνται μα…

«Μόλις στρίψει στη γωνία,

φαίνεται η αγωνία.

Δάκρυα στα μάτια τρέχουν!

Πώς μπορούν και με αντέχουν;

Μόλις βγω απ’ τη φωλιά μου,

χάνω αμέσως τη μιλιά μου,

πάντα κάνω τον νταή,

για να βρω λίγο φαί».

Στην πραγματικότητα, ο καρχαρίας δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται, του αρέσει να διαβάζει και να μαθαίνει. Θέλει να κάνει φίλους, μα κανείς δεν τον πλησιάζει γιατί «η όψη του τρομάζει». Η μεγάλη του ευκαιρία είναι τα Ψαροκαλλιστεία. Ετοιμάζεται και πηγαίνει να διαγωνιστεί. Του κάκου! Όταν βγαίνει στην πασαρέλα, όλοι φεύγουν τρέχοντας… Εκτός από ένα μικρό ψαράκι που συμπάσχει! Από τότε γίνονται αχώριστοι φίλοι και όλοι τους αγαπούν!

9.«Ένα φίδι… τρομερό!»

Το φίδι αυτό τρελαίνεται να τρώει… πόλεις!

Μα…

«Όσο τρώει τόσο φουσκώνει

και έχει γίνει σαν μπαλόνι.

Τα σπίτια του έπεσαν βαριά

και η κοιλιά του το πονά».

Πρέπει επειγόντως να πιεί νερό. Από την βιασύνη και την απροσεξία του πέφτει μέσα στο ρυάκι, με κίνδυνο να πνιγεί! Ευτυχώς ένας ποντικός το σώζει και πιάνουν την κουβέντα.

«Γιατί τρως την κάθε πόλη

θες να σε φοβούνται όλοι;

Γι’ αυτή σου τη συνήθεια

χρειάζεσαι βοήθεια!

Μπορεί να ‘μαι ποντικός,

είμαι όμως λογικός!»

Το γιατρικό που προτείνει ο ποντικός είναι μαγικό: η βιβλιοθήκη! Το φίδι ενθουσιάστηκε! Διάβασε όλα τα βιβλία, αποφάσισε να πάει σχολείο. Τώρα πια η αγαπημένη του ασχολία είναι το διάβασμα και ο καλύτερός του φίλος ο ποντικός!

Όλες οι πόλεις του φαίνονται όμορφες, δεν θέλει πια να τις φάει «γιατί έχει πια διαβάσει και η ψυχή του έχει… χορτάσει!!!» .

………………….

Επιλέγω για δώρο Πάσχα (και όχι μόνο…) τις «Τρελοδαγκωνίτσες» γιατί:

1.Έχουν υπέροχη, πολύχρωμη, λεπτομερή εικονογράφηση.

2.Τα κείμενα είναι έμμετρα, ευχάριστα και χιουμοριστικά.

3.Η τιμή τους είναι πολύ προσιτή.

4.Ξεκινάω από φέτος το Πάσχα να… εξοπλίζω την βιβλιοθήκη του βαφτιστηριού μου!

(Βιβλίο: το μόνο δώρο που θα μείνει για πάντα!)

…………………

Στην ίδια σειρά κυκλοφόρησαν στο παρελθόν τα:

1.Ένα σκουλήκι με… φτερά!

2. Τα Χριστούγεννα της τρελοπαρέας

Το πιο πρόσφατο της σειράς:

«Τι ρόλο παίζει αυτή η αγελάδα;», κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2013.

http://www.picturebooks.gr/el/details_en.asp?id=1831

Κάποτε γνώρισα μια αγελάδα

που ζούσε μόνη σε μια πράσινη κοιλάδα.

Ρούχα και παπούτσια ψώνιζε πολύ                                                                          

που είχανε γεμίσει όλη την αυλή.

Όποιον έβλεπε να κάνει κάτι, 

τον έβαλε αυτόματα στο μάτι!  

Πάντοτε στους άλλους ήθελε να μοιάσει,                                                                  

τον εαυτό της είχε χάσει...

Μια μέρα που είπε «τώρα τι να κάνω;»

και άρχισε να παίζει πιάνο,    

ένας χαμαιλέων εμφανίστηκε μπροστά της 

και της έδειξε ποια είναι η ομορφιά της!

Τις «Τρελοδαγκωνίτσες» συγκεντρωμένες μπορείτε να τις δείτε στο site των εκδόσεων Παπαδόπουλος:

http://www.picturebooks.gr/el/list_full.asp?b_series_id=12

Από την Φλώρινα με πολλή αγάπη και… ανοιξιάτικη διάθεση (αφού ο καιρός αρνείται να μας κάνει ακόμα την χάρη να συμμορφωθεί!),

Για το Sugar Mama,

Γιώτα Κοτσαύτη.