Ο κύριος λαγός είχε ξυπνησει από πολύ νωρίς το πρωί και έφαγε το καρότο πρωινό του με πολυ όρεξη.Ειχε φάει τρία μεγάλα καρότα μέσα σε δύο λεπτά...μα τι γρήγορα και κοφτερα δόντια που είχε..
- Ουφ,φούσκωσα..είπε ο κύριος λαγός
Η μικρή χελώνα τον παρατηρούσε εδώ και αρκετή ώρα και έτσι του είπε..
-Μα πως να μην φουσκώσεις,κύριε λαγε;αφού καημένε μου,έφαγες του σκασμου!
-Η αλήθεια είναι πως ήμουν λίγο λαιμαργουλης αλλά τι να κάνω;πεινούσα..της απάντησε
Έτσι η μικρή χελώνα δεν μίλησε ξανά...
Ανυπομονουσε πότε θα νιώσει ο κύριος λαγός καλύτερα έτσι ώστε να αρχίσουν το παιχνίδι...έπρεπε να κάνουν γρήγορα γιατί η ώρα περνούσε και δεν ήθελε να πάει η μέρα χαμένη...έπρεπε να συναντήσουν το ελαφάκι,την αλεπουδιτσα,την κυρά Σόφη,την κουκουβάγια και ίσως καταδεχόταν να έρθει και η ψυλομυτα η κυρά Παγώνα...
Η κυρά Παγώνα ήταν το πιο όμορφο και πολύχρωμο παγώνι που υπήρχε σ αυτό το όμορφο δάσος...αλλά ποτέ δεν έκανε παρέα με κανένα ζωάκι..
-Ευτυχως ομως ο κύριος λαγός ένιωσε γρήγορα καλά και έτσι ξεκίνησαν τον δρόμο τους..
-Λαλαλαααα,λαλα,λααλααα,τραγουδούσε η μικρή χελώνα και καθώς έσερνε το καβούκι της σταματούσε για να απολαύσει τα ανοιξιάτικα λουλούδια..
-Τι όμορφες που είναι αυτές οι παπαρούνες...έλεγε στον κύριο λαγό.
-Δεν μου αρέσουν οι παπαρούνες,της απάντησε εκείνος..
-Εισαι πολύ ξινός κύριε λαγε,είπε η χελώνα..είναι τόσο όμορφες...
Καλή ήταν η μικρή χελώνα αλλά τον είχε ζαλίσει τον κύριο λαγό με αποτέλεσμα να μην της δίνει και πολύ σημασία..Έτσι λοιπόν η μικρή χελώνα κατάλαβε την αδιαφορία του κυρίου Λαγού και αμέσως έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιο της...
-Κυριε Λαγε;του φώναξε..θες να κάνουμε ένα αγώνα δρόμου;
-Ναι.ναι...βεβαια,της απάντησε εκείνος χωρίς να της δώσει και πολύ σημασία
-Κυριε Λαγε αν σε νικήσω όμως θα μου δώσεις ολες τις προμήθειες του χειμωνα...θα γίνουν δικές μου.συμφωνεις;λέγε..τον ρώτησε
-Μα ο κύριος λαγός είχε τέτοια θολουρα από την πολυλογια της που δεν κατάλαβε και έτσι της υποσχέθηκε πως θα γινόταν ότι ήθελε...
Να που η μικρή χελώνα τα κατάφερε...
Μόλις έφτασαν στο σπίτι των άλλων ζώων ξεκίνησαν ολοι μαζί,η αλεπουδιτσα,το ελαφάκι η κυρά Σόφη η κουουβαγια...μέχρι και το ακατάδεκτο και ψιλομυτικο παγώνι πήγε μαζι τους..
Ο κύριος λαγός βρέθηκε στην γραμμή εκκίνησης χωρίς να καταλάβει τι είχε συμβεί...
-Μα γιατί θα κάνουμε μαζί αγώνα,την ρώτησε
-Μα για να παίξουμε...του είπε η μικρή χελωνα..
-Ο νικητής,τι θα κερδίσει λοιπόν κυρά χελώνα;μήπως θα πρεπε να δούμε τι θα στοιχηματίσουμε;την ρώτησε..
-Μα είσαι με τα καλά σου;έχουμε πει στοίχημα ήδη..ειπαμε πως αν κερδίσω εγώ ότι θα μου δώσεις ολες σου τις προμήθειες για τον χειμώνα..δεν το θυμάσαι;ορίστε έχω και μάρτυρες τα άλλα ζωάκια του δάσους...μιλα ελαφάκι...είπε η μικρή χελώνα
-Ειμαι αλήθεια κύριε λαγε...απαντησε το ελαφάκι...
Έτσι ο κύριος λαγός κι η χελώνα ξεκίνησαν τον αγώνα...η έξυπνη όμως χελωνιτσα είχε σκαρφιστει την ζαβολιά που θα την έκανε έτσι ώστε να βγει νικήτρια...
-Μολις δει ο κυρ λαγός τα καρότα είμαι σίγουρη πως θα σταματήσει..είπε
-123 Πάμε..έδωσε σήμα εκκίνησης το ελαφάκι και έτσι άρχισε ο αγώνας...
Ο κύριος λαγός σίγουρα θα τανε ο νικητής μια που η χελώνα δεν μπορούσε να τρέξει σαν εκείνον...
Όμως ξαφνικά στον δρόμο του ο κύριος λαγός συναντά το αγαπημένο του φαγητό...
-Πω πωπωωωω...ποσα καροτα έχει μέσα σε τούτο το καλάθι;;;είπε και αμέσως σταμάτησε τον αγώνα για να φάει....
Έφαγε όμως του σκασμου και πάλι με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σταθεί ούτε στα πόδια του.
Έτσι η μικρή χελώνα τον έφτασε αλλά όχι μόνο...τον πέρασε και νίκησε η μικρή πονηρή...έτσι πήρε τις προμήθειες του κυρίου Λαγού και το πάθημα του λαγού του γίνε μάθημα.....

Για το SugarMama,
Μιχαήλ Ευτυχία