Σύντομο Βιογραφικό

Ο Αλέξανδρος Ακριτίδης γεννήθηκε το 1975 στην Καλαμάτα και μεγάλωσε στη Μελίκη Ημαθίας απ' όπου και κατάγεται. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ελληνικού Πολιτισμού της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ε.Α.Π. Ποιήματα, διηγήματα, βιβλιοκριτικές και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ανθολογίες, λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της Ελλάδας και του εξωτερικού. Είναι δημιουργός της ιστοσελίδας www.apostaktirio.gr, που έχει ως κύριο άξονα τη διάδοση της Λογοτεχνίας και των Τεχνών γενικότερα, πραγματοποιώντας από το 2010 περισσότερους από 100 σχολιασμούς βιβλίων. Είναι μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Κεντρικής Μακεδονίας "Αριστοτέλης" και έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις και ομιλίες σε εκπαιδευτικά προγράμματα και διημερίδες των Λαϊκών Πανεπιστημίων Παιονίας και Κοζάνης.
Έχει διατελέσει μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος, της Αμφικτυονίας Ελληνισμού και του Λογοτεχνικού Ομίλου "Ζαλώνη - Ξάστερον". Έχει τιμηθεί για την προσφορά του από διάφορους φορείς και έχει αποσπάσει σημαντικές διακρίσεις σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Λογοτεχνικούς Διαγωνισμούς. Από τον Νοέμβριο του 2012 είναι Πρόεδρος του Λαογραφικού Ομίλου Μελίκης και Περιχώρων. Είναι παντρεμένος και έχει δυο παιδιά.

Εργογραφία:

«Χίλιοι τρόποι για να πεθάνεις», Εκδόσεις Ιβίσκος, 2014

«Η πυξίδα των ονείρων», Εκδόσεις Ιβίσκος, 2014

«Αλαργινή ηχώ, Ιδιωτική Έκδοση», 2007

«Λέξεις που ψάχνουν για φτερά, Ιδιωτική Έκδοση», 2005

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

«Τα κείμενα, Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Έδεσσας, 2009

Ενότητα 1η: Εκ των έσω

Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;

Κυρίως οι στιγμές που περνούσα με τον πατέρα μου, τον οποίο και έχασα σχετικά γρήγορα. Νομίζω πως υποσυνείδητα οι περισσότερες αναμνήσεις μου οδηγούν σ' εκείνον.

Και ως ενήλικος; Τι είναι αυτό που συχνά πυκνά ανασύρετε στη μνήμη σας και αποτελεί πάντα ένα καλό εφαλτήριο για το μέλλον;

Το γεγονός ότι έμαθα από μικρός να εκτιμώ τον πολιτισμό. Κοινωνικοποιήθηκα πολύ νωρίς μέσα σε συλλόγους, σε τοπικά έθιμα και δρώμενα. Έχοντας εκείνες τις εικόνες για οδηγό πορεύομαι με μεγαλύτερη εμπειρία στο μέλλον.

Εκλάμψεις, αναλαμπές; Συνήθως με ποιον τις μοιράζεστε;

Με την σύζυγο ή με τους φίλους μου.

Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, ως οντότητα ζει ανάμεσα σε πειρασμούς. Ασπίδες έχουμε;

Μεγάλη συζήτηση αυτή. Δεν νομίζω πως υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας σήμερα. Πολλοί άνθρωποι, υπό προϋποθέσεις ή κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορούν να υποπέσουν στο αμάρτημα. Ακόμα και ο πιο ηθικός μπορεί να χάσει τον δρόμο του. Μάλιστα αυτό πραγματεύομαι στο τελευταίο βιβλίο μου. Ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα....

Τι σας προσγειώνει απότομα;

Η κακία του κόσμου. Ανίκανοι και εγωπαθείς άνθρωποι, φαίνονται ανεπαρκείς να κατανοήσουν την πραγματικότητα. Αντί να βοηθήσουν σε μια συλλογική προσπάθεια, προσπαθούν να την διαλύσουν. Αν όμως αυτό με προσγειώνει απότομα, απ' την άλλη με κάνει ακόμα πιο δυνατό.

Δώστε μου ένα λόγο για ν' αγαπήσει κανείς τη μέρα.

Η μέρα είναι συνυφασμένη με το φως και την ζωογόνο δύναμη του ήλιου. Εγώ πάντως έχω καλύτερη σχέση με τη νύχτα. Είναι πιο όμορφο καταφύγιο για να δημιουργώ.

Σε ποια εποχή συναντάμε τον αληθινό Αλέξανδρο, όπου συμμετέχουν σε αυτό που ζει όλα τα μέρη του σώματος (σώμα, μυαλό, ψυχή);

Νομίζω πως τον χειμώνα. Δεν έχω καλή σχέση με την ζέστη και το καλοκαίρι.

Ποια είναι η ραχοκοκαλιά της ζωής;

Νομίζω πως πρώτα απ' όλα η ίδια η οικογένεια. Εάν όλα πάνε καλά μέσα σε αυτήν, τότε μπορούμε να επεκταθούμε και σε άλλα πράγματα.

Ενότητα 2η: H τέχνη της γραφής

Από τα είδη του λόγου, ποιο σας συγκινεί/συναρπάζει περισσότερο;

Χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα, θεωρώ πως το διήγημα είναι το κορυφαίο και δυσκολότερο λογοτεχνικό είδος. Για λόγους πολλούς και διάφορους. Εάν ένα διήγημα είναι έξυπνο και καλογραμμένο, μπορεί να συναρπάσει αλλά και να συγκινήσει.

Υπάρχει λογοτεχνικός ήρωας του οποίου το γραφτό της μοίρας θα αλλάζατε;

Ναι, θα ήθελα ένα καλύτερο μέλλον για κάποιους ήρωες, ιδιαίτερα δε αν πρόκειται για παιδιά. Η παιδική απώλεια ή η παιδική ταλαιπωρία στα έργα του Λουντέμη, του Παπαδιαμάντη, του Βενέζη και της Σωτηρίου, με πληγώνουν. Αλλά δυστυχώς η ζωή δεν είναι ρόδινη. Είναι γεμάτη από πόνο και αδικία.

Η γραφή απαιτεί πειθαρχία ή λειτουργεί αυτόματα;

Πιστεύω πως απαιτούνται και τα δύο. Χρειάζεται την πειθαρχία και την αυστηρότητα σε όσα επιδιώκεις να μεταφέρεις στον αναγνώστη, αλλά είναι αναγκαία και η φαντασία που συχνά έρχεται αυτόματα κατά τη διάρκεια της γραφής. Άρα συνδυασμός και των δυο.

Επιλέγετε ένα καλοξυσμένο μολύβι ή μια καινούργια γραμματοσειρά ενός πολυμέσου, για να ζυμώσετε το χρόνο, τον τόπο, τους ήρωες ως πρώτη επαφή με τη σελίδα;

Πλέον όλα γίνονται απευθείας στον υπολογιστή. Με τους ρυθμούς που ζούμε η μεταφορά κειμένων από ένα τετράδιο είναι χρονοβόρα διαδικασία. Έξαλλου ο υπολογιστής χρειάζεται σε κάθε βήμα της συγγραφής και ως πηγή πληροφοριών απ' το διαδίκτυο.

Ας π(ι)ούμε μαζί έναν αγαπημένο σας στίχο/φράση/απόσπασμα από την εγχώρια ή παγκόσμια λογοτεχνία.

«Το φως νομίζει ότι ταξιδεύει ταχύτερα από οτιδήποτε, αλλά κάνει λάθος. Όσο γρήγορα και να ταξιδέψει το φως, βρίσκει το σκοτάδι να έχει φτάσει εκεί πρώτο και να το περιμένει». Terry Pratchett

Ενότητα 3η: Μια φράση ασυμπλήρωτη

(Ένα μικρό λογοπαίγνιο με αφορμή τον τίτλο βιβλίου «Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις» του Δρ. Φελίτσε Λεονάρντο Μπουσκάλια)

Να ζεις, να αγαπάς, να μαθαίνεις και να ελπίζεις πως... ίσως κάποια μέρα αυτός ο κόσμος θα θεραπευτεί από την τρέλα που τον δέρνει. Έως τότε θα κρατάμε τις ασπίδες στα χέρια μας...

Υ.Γ. Οι ταινίες κρύβουν μέσα στη συντομία τους μεγαλειώδεις πανανθρώπινες αξίες. Υπάρχει κάποια την οποία, από πλευράς σεναρίου, μας παροτρύνετε να δούμε;

Για μένα η κορυφαία ταινία είναι το «Απέραντο γαλάζιο» του LucBesson. Αναμέτρηση με τον ίδιο μας τον εαυτό και διαφυγή σε μια άλλη πραγματικότητα. Άνθρωποι με διαφορετικές προτεραιότητες και απόδειξη της μηδενικότητας του ατόμου μέσα στο ευρύτερο φυσικό περιβάλλον. Θα πρότεινα επίσης το «Δαμάζοντας τα κύματα» του Lars von Trier, που εστιάζει στην ψυχοσύνθεση ενός ευάλωτου ανθρώπου κάτω από την πίεση του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εάν ζητάτε αξίες στις ταινίες, ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος θα σας καταπλήξει. Ακόμα και το «Βλέμμα του Οδυσσέα» του Αγγελόπουλου, εμπεριέχει αξίες και μηνύματα, που δεν μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.

http://www.apostaktirio.gr/

http://www.iviskospublications.gr/author.php?author=%C1%EA%F1%E9%F4%DF%E4%E7%F2%20%C1%EB%DD%EE%E1%ED%E4%F1%EF%F2