Ζούσε, σ ένα δάσος μια φορά ,μια όμορφη βασιλοπούλα... Η Μικαέλα ,ήταν τόσο όμορφη, που ακόμη και οι τρείς αδερφές της, την ζήλευαν! Ήταν τόσο λυπημένη, γι αυτό και κάθε μέρα, έκλαιγε το βράδυ ,στο δωμάτιο του παλατιού, με μαύρο δακρυ… κανενας δεν της έδινε σημασία, γιατί την θεωρούσαν τρελή και πως όλα ήταν της φαντασίας της..δεν άνοιγε την καρδιά της πουθενα, μονολογουσε μόνη και έρημη..

Μα ένα βράδυ ξαφνικά φανερώθηκε μπροστά της μια όμορφη νεραΐδα..την είχε ακούσει τόσες φορές να κλαίει ώσπου την λυπηθηκε. Της χάιδεψε απαλά τα όμορφα ,μακριά, χρυσοκέντητα μαλλιά της και την ρώτησε :

-Τι σου συμβαίνει καλή μου;
-Τιποτα…απαντησε η όμορφη βασιλοπούλα.
-Δε με γελάς εμένα ,ξέρω πολύ καλά τι σου συμβαινει,απαντησε αμέσως η καλή νεραΐδα.
-Τότε γιατί με ρωτάς καλή μου νεραιδα;δεν βλέπεις, πόσο πολύ υποφερω…οι αδελφές μου δεν με αγαπούν ,με ζηλεύουν ,με κοροϊδεύουν και συνέχεια με προσβαλλουν…ειμαι εντελως μόνη σε αυτό τον κοσμο.Ποσο θα θελα να φύγω από δω,να ζήσω μόνη σ ένα μέρος μακρινό …εκεί όπου θα με αγαπούν και θα με σέβονται πολύ…
-Μην ανησυχείς ,είπε η καλή νεραιδα.Εγω θα πραγματοποιήσω την ευχή σου,μονο να ξέρεις ότι τα μάγια μου ,θα λύνονται κάθε βράδυ και ότι θα ξανα γυρνάς πάλι μέσα σε αυτό το παλάτι …η μικρή βασιλοπούλα ευχαρίστησε την καλή νεραΐδα και έπεσε αμέσως για υπνο…ηταν τόσο ευτυχισμένη που το όνειρο της θα γινόταν πραγματικότητα..

Την άλλη μέρα το πρωί που ξύπνησε δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια της… όλα αυτά ήταν αλήθεια… τελικά, δεν ήταν ένα όνειρο..το δωμάτιο της δεν ήταν πια το ιδιο…αυτό ήταν πανεμορφο,βαζα με λουλούδια παντου…τριανταφυλλα, βιολεττες, πετουνιες και γιασεμι… ενας υπέροχος κήπος φαινόταν από το παράθυρο του δωματίου της και φυσικά οι αδελφές της πουθενά, οι απαίσιες φωνές τους δεν την είχαν ξυπνήσει, τίποτα από όλα αυτά.…κανενας δεν την κορόιδευε πια …
Αμέσως άκουσε μια φωνή να της λέει:

-Ελα,καθισε μαζί μας…εχουμε στρώσει από πολύ πρωί για σένα …σε περιμέναμε τόσο καιρό…

Η βασιλοπούλα είχε μείνει εκπληκτη, δεν ήξερε τι της έλεγαν.. τι εννοούσαν λέγοντας της, ότι την περίμεναν τόσο καιρό;

Τα 'χε χαμενα… μηπως τελικά ονειρευοταν;αμεσως μια όμορφη και γλυκιά υπηρέτρια της σέρβιρε το πρωινό και της είπε πως πρέπει να κάνει γρήγορα αν θέλει να προλάβει να δει τον πρίγκιπα του παλατιου…εμεινε εκπληκτη …θα γνώριζε έναν πριγκιπα,δεν είχε δει ποτέ της…εφαγε τόσο γρήγορα που παραλίγο να πνιγεί… έτρεξε αμέσως στο μεγάλο μπαλκόνι του παλατιου, εσκυψε λίγο ,κρατώντας τα πελώρια μαύρα κάγκελα και τι να δει… μαγευτηκε από την ομορφιά του πριγκιπα… ηταν τόσο ομορφος, ψηλος και καστανόξανθος σαν τον ήλιο λαμπερος…. εκεινος γύρισε το βλέμμα του και χαμογελώντας της έβγαλε το μικροσκοπικό του καπέλο για να την χαιρετίσει .Η Μικαέλα τον χαιρέτησε και αμέσως έτρεξε μέσα στο παλάτι από την ντροπή της…
Είχε μεσημεριάσει πια και ο πρίγκιπας δεν είχε φανεί. Η Μικαελα είχε γυρίσει και είχε γνωρίσει τους παντες… ηταν τόσο ευτυχισμένη εκει.Τραγουδουσε και χόρευε όλη την ώρα δίχως σταματημο…ωσπου νύχτωσε και δυστυχώς τα μάγια λύθηκαν και εκείνη βρέθηκε πάλι μόνη και έρημη μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο της ,με τις απαίσιες αδελφές της… να φωνάζουν ,να ουρλιάζουν και να την περιγελούν….

-Τι κριμα,δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω όμορφε μου πρίγκιπα..είπε
-Ανυπομονώ να σε ξανά δω…

'Έπεσε γρήγορα να κοιμηθεί έτσι ώστε να να ξανά έρθει γρήγορα το πρωί και να βρεθεί κοντά του και έτσι έγινε. Η βασιλοπούλα είχε ξυπνήσει και πάλι στο παλάτι του όμορφου πριγκιπα…κατεβηκε γρήγορα τις πελώριες σκάλες και έτρεξε να τον προλάβει πριν φύγει… φτάνοντας έξω από την πόρτα είδε τον πρίγκιπα να ανεβαίνει στο κάτασπρο άλογο του και τότε του είπε:

-Στάσου μη φευγεις…πως σε λένε;

O πρίγκιπας γύρισε, της χαμογέλασε αλλά έφυγε… δεν της είπε το όνομα του…
Η μικρούλα στενοχωρήθηκε, δεν την αγαπούσε ούτε εκείνος τελικά; Ήταν τόσο απογοητευμένη… έτρεξε αμέσως μέσα στο παλάτι και ανέβηκε κλαίγοντας στο δωμάτιο της. Είχε νυχτώσει και η μικρή και όμορφη Μικαελλα βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο σπίτι με τις απαίσιες αδελφές στης,ετσι όπως της είχε πει η καλή της νεραΐδα..
Δεν ήθελε να ξανά πάει εκεί πισω,φοβοταν τόσο πολύ πως ο πρίγκιπας δεν την αγαπούσε ούτε κι αυτός..Έτσι έπεσε να κοιμηθεί για να μην τον σκέπτεται.. ήταν τόσο απογοητευμένη που της πήγαιναν όλα στραβά..

Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει παρά μόνο να το ρίξει στον ύπνο. Ένιωθε τόσο πληγωμένη…
Την επομένη μέρα το πρωί όλα ήταν γύρω της χειρότερα από κάθε άλλη φορά..οι αδελφές της ακόμα πιο κακές και πολύ πιο ανυπόφορες..δεν μπορούσε να κάνει τίποτα… το χειρότερο ήταν πως οι υποσχέσεις της καλής της νεράιδας είχαν εξαφανιστει…τι άλλο της έμενε να κανει?κοιμοταν ,ξυπνούσε αλλά δεν πήγαινε στο όμορφο παλάτι του πρίγκιπα της…γιατι?ηθελε τόσο πολύ…εκλαιγε κάθε μέρα με μαύρο δάκρυ, ώσπου η νεραΐδα εμφανίστηκε ξαφνικά και της είπε..
Δεν θέλω να στενοχωριέσαι …περίμενε και θα δεις!!!!

Η μικρή Μικαελα δεν καταλάβαινε τιποτα…τι να εννοούσε άραγε η καλή της νεραΐδα?

Η κατάσταση πήγαινε από το κακό στο χειρότερο…

Ενα πρωί άκουσε κάτι φωνες, δεν ήταν όμως αυτό που νομιζε…δεν ήταν οι αγριοφωναρες από τις αδελφές της…ετρεξε αμέσως να δει τι συμβαινει και τότε με μεγαλη της χαρά αντίκρισε το όμορφο πριγκιπόπουλο… την έψαχνε τόσο καιρό για να την βρει… είχε κίνηση γη και ουρανο,ωσπου την βρηκε….απο την πρώτη στιγμή που την είδε την είχε ερωτευτεί όμως δεν μπορούσε να μιλήσει και να πει καμιά κουβεντα…κι αυτό γιατί μια καταραμένη μάγισσα του χε πει πως αν ποτέ μιλούσε σε πριγκίπισσα, όχι μόνο θα καταστρεφόταν το βασίλειο του αλλά θα πέθαιναν και οι γονείς του. Γι αυτό δεν μιλούσε στην όμορφη Μικαέλλα… τώρα όμως δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα κι αυτό γιατί η κακιά μάγισσα είχε πια πεθάνει και έτσι τα μάγια είχαν λυθεί…

Η όμορφη Μικαέλα ,μόλις τα άκουσε αυτό, πεταξε από χαρά και ανέβηκε στο κάτασπρο άλογο του πρίγκιπα ,τον αγκάλιασε τόσο σφιχτά και πέταξαν μακρυα…από τότε έζησαν αυτοί καλά και εμείς ακόμη καλύτερα….

Για το SugarMama,
Μιχαήλ Ευτυχία