Εκεί που έχει πραγματική αξία η αρμονία ενός ζευγαριού είναι στην ανάπτυξη ενός γαλήνιου οικογενειακού περιβάλλοντος , τέτοιου ώστε να αντιμετωπίζει τις καθημερινές δυσκολίες ή κάθε είδους κακοτυχία.

Αυτή η αρμονία του ζευγαριού μαζί με τον αλληλοσεβασμό ενισχύουν θεμελιωδώς την ικανότητα των παιδιών τους προσαρμογής σε κάθε νέο περιβάλλον. Τους δημιουργεί θετικές εικόνες αναφοράς κ τους επιτρέπει να τις αναπαράγουν ή να τις προβάλουν σε άλλες κοινωνικές μορφές που συναντούν.

Τα παιδιά ενός αρμονικού ζευγαριού στην πρώτη κι όλα επαφή τους με το νηπιαγωγείο θα δείξουν εξωστρέφεια, προθυμία ν αναπτύξουν σχέσεις μ άλλα παιδιά αλλά κ με τους μεγάλους. Θα δείξουν να απολαμβάνουν τις νέες σχέσεις τους μ εμπιστοσύνη, φιλική διάθεση, καλή συνεργασία κ ειλικρίνεια χωρίς ιδιαίτερες επιπλοκές.

Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει εμφανής φόβος είτε με την έννοια μιας ανοιχτής εχθρότητας- έλλειψη εμπιστοσύνης-απομόνωσης-αδυναμία συγκέντρωσης κ συμμετοχής σε ομαδικές δραστηριότητες είτε με την έννοια μιας νοσηρής υπερβολικής αφοσίωσης που αξιώνει δεσποτικά αποκλειστικότητες.

Είναι διακριτή λοιπόν άμεσα η έλλειψη ισορροπίας της συμπεριφοράς τους. Εύκολα οι παιδαγωγοί μπορούν ν αναγνωρίσουν τις διαφορές κ να εξηγήσουν κ τους λόγους από τους οποίους προκύπτουν.

Μπορεί να πιστοποιηθεί άφοβα πως ανεξάρτητα από που προκύπτουν παιδιά, από <κοινούς> γάμους , ανοιχτούς, ελεύθερες συμβιώσεις , υιοθετημένα παιδιά κ.λ.π από οποιαδήποτε μορφή σύγχρονης οικογένειας βασικό αξίωμα προστασίας κ εξέλιξης του ατόμου αλλά κ της κοινωνικής ομάδας θα παραμένει το κύτταρο της οικογένειας κ μάλιστα της αρμονίας του ζευγαριού κ των μελών της όπου το περιβάλλουν με αγάπη.

Για το Sugar Mama,
Μυρσίνη Ψωμά