Από τον 2ο με 3ο μήνα όταν και αρχίζει να πειραματίζεται το βρέφος με τα χεράκια του, θα καταφέρει να βρει το δρόμο για ένα ή παραπάνω δάχτυλα στο στόμα, τα οποία και θα ικανοποιήσουν την ανάγκη για «πιπίλισμα».
Πρακτικά εάν το παιδί μάθει να χρησιμοποιεί πιπίλα, η συνήθεια μπορεί να διακοπεί ευκολότερα κοντά στα 2α γενέθλια του, ενώ αντίθετα το πιπίλισμα του χεριού μπορεί να το συνοδεύει και μετά το νηπιαγωγείο ή και το δημοτικό.

Μικρά μυστικά:
Η πιπίλα ειδικά στα παιδιά που θηλάζουν πρέπει να μοιάζει όσο το δυνατό με τη θηλή της μαμάς, το βρέφος μπορεί να πάθει σύγχυση και να προτιμά την πιπίλα (το ίδιο ισχύει και για το μπιμπερό).
Η πιπίλα να είναι ενιαία και όταν σχίζεται ή αποχρωματίζεται να αντικαθίισταται (μην σας ξεγελά η εμφάνιση, θα βρείτε πολύ πιο πρακτικές και ασφαλής τις «χοντροκομμένες» από καουτσούκ παρά τις αισθητικά ομορφότερες από γνωστές μάρκες).
Όσο και αν σας ακούγεται παράξενο το βρέφος είναι αυτό που θα διαλέξει ποια πιπίλα του αρέσει. Όταν λοιπόν διαπιστώσετε την προτίμησή του προμηθευτείτε τουλάχιστον 2-3 ίδιες πιπίλες τις οποίες να εναλλάσσετε στο βρέφος κάθε 2-3 μέρες. Το βρέφος όσο πιπιλάει ανακαλύπτει ιδιομορφίες της πιπίλας (ένα φουσκωματάκι ή ένα φθαρμένο σημείο) με τα οποία ταυτίζει την ικανοποίηση του. Εάν το παιδί «αγαπήσει» μόνο μία πιπίλα τότε η ηρεμία όλης της οικογένειας θα εξαρτάται από αυτή...