Ωστόσο, η κρίση είναι πάντα μια πρόκληση για μια νέα αρχή.
Η οικογένεια αποτελεί ίσως το σημαντικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται τα παιδιά, διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους και υιοθετούν μορφές συμπεριφοράς καθοριστικές για την υγειά τους. Η οικογένεια είναι ένα δυναμικό και όχι στατικό κοινωνικό σύστημα. Επηρεάζεται από τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες, τις οποίες επηρεάζει με την σειρά της. Η οικογένεια επηρεάζεται επίσης και από τις μεταβολές των μελών της. Μια από τις σημαντικότερες είναι η είσοδος του παιδιού στην εφηβεία. Σημαντικό ζήτημα είναι οι ίδιοι οι γονείς, οι οποίοι δεν είναι πάντα έτοιμοι να δεχτούν πως το παιδί τους μεγαλώνει. Ανησυχούν λόγου χάρη υπερβολικά για το σχολείο και τις συναναστροφές του, τους κινδύνους που ενδέχεται να συναντήσει όσο προτιμά να μένει μακριά από την προστασία τους, και αρνούνται να του δώσουν αρκετή ελευθερία.

Οι γονείς χρειάζεται καταρχήν να προσπαθούν να αναγνωρίσουν τα δικά τους συναισθήματα. Αργότερα να συζητούν το κάθε θέμα και να φέρονται ευέλικτα, να διαπραγματεύονται δηλαδή την ελευθερία που διεκδικεί ο έφηβος, θέτοντας παράλληλα τα αναγκαία όρια. Η δυναμική της εφηβείας μπορεί να βιωθεί από τους γονείς σαν απειλή γιατί ταράζει τις διαμορφωμένες ισορροπίες.Το σύστημα επικοινωνίας μέσα στην οικογένεια, χρειάζεται να είναι ένα διαλεκτικό παιχνίδι που να επιτρέπει την ανάδυση ενός εγώ μέσα στο εμείς. Οι δεσμοί του ζευγαριού και της οικογένειας δοκιμάζονται. Η συζήτηση και η προσπάθεια κατανόησης βοηθούν ώστε να υπάρχει ανεκτικότητα. Έχουν τότε τη δυνατότητα οι γονείς να καθοδηγούν τους εφήβους και να τους παρέχουν στήριγμα. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις για επιτυχία ή συνταγές για το πως να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που προκύπτουν.

Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, υπάρχουν οι αρκετά καλοί γονείς, αυτοί που αφιερώνουν χρόνο στο παιδί τους, που το ακούνε, με την έννοια πως σέβονται τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Που προβληματίζονται για αυτό που συμβαίνει, μπορούν να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να αναζητήσουν τρόπους επικοινωνίας με τα παιδιά τους.

Ο έφηβος έχει την ανάγκη να ωριμάσει, να διαφοροποιηθεί από τους γονείς του και να αναζητήσει τη δική του ταυτότητα. Όσο πιο υγιής είναι η προσωπικότητα του παιδιού, τόσο πιο εύκολα θα περάσει μέσα από την εφηβεία χωρίς να βιώσει έντονο άγχος ή κατάθλιψη. Στην εφηβεία οι συγκρούσεις είναι απαραίτητες και η απουσία συγκρούσεων μάλλον είναι αυτή που θα πρέπει να μας θορυβήσει.

Σε μια ομαλή εφηβεία, ο γονιός παραμένει ένας πολύτιμος σύμβουλος στις αναζητήσεις και τα προβλήματά του εφήβου και η σχέση του εφήβου με τους γονείς παρ όλες τις αναταράξεις στο τέλος γίνεται αρμονική.