Πονάς, κλαις, συνεχίζεις τη ζωή σου με χαμόγελο γιατί αυτό θα ήθελε και εκείνος που έχασες λέγοντας πως είναι σε κάποιο καλύτερο κόσμο και σκέφτεσαι πως θα τον ανταμώσεις.

Αυτοί που μένουν πάντα πίσω μένουν με το παράπονο και το γιατί, προσπαθούν να βρουν μια λύση, να εκφράσουν μια σκέψη και ποτέ δε το καταφέρνουν, Είναι αυτοί που μένουν πίσω και προσπαθούν να σταθούν ξανά στα πόδια τους.

Την έχω βιώσει αυτή την απώλεια,την έχω νιώσει στο πετσί μου,πόνεσα, έκλαψα, αλλά ξέρεις ο πόνος του χωρισμού από σχέση δεν είναι τίποτα μπροστά στον πόνο του θανάτου... Ξέρεις ότι δεν θα ξαναδείς το αγαπημένο σου πρόσωπο...

Αυτοί που μένουν πάντα πίσω....

Αφιερωμένο σε σένα, σε εσάς που φύγατε νωρίς.....

Στον παιδικό μου φίλο με πολύ αγάπη όπου και αν είσαι να ξέρεις πως σε σκέφτομαι....

Για το Sugar Mama,
Τίνα Μιχαηλίδου