Αυτές οι διαφορές θα πρέπει να συγκριθούν λαμβάνοντας υπόψη τα ερεθίσματα που έχει δεχθεί ένα παιδί από το περιβάλλον του. Για παράδειγμα, αν δεν έχουμε προσπαθήσει να δείξουμε στο παιδί πώς να γράφει το όνομά του είναι αναμενόμενο να μην μπορεί να το κάνει. Αντίθετα, αν έχουμε προσπαθήσει επανειλημμένως αλλά το παιδί εξακολουθεί να δυσκολεύεται τότε αυτό το γεγονός είναι άξιο διερεύνησης.

Δεχόμαστε τις διαφορές, ωστόσο υπάρχουν κάποια αναπτυξιακά ορόσημα τα οποία το παιδί θα πρέπει να έχει κατακτήσει σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Για παράδειγμα, σε ηλικία ενός έτους πρέπει να περπατάει και να λέει 3-4 λέξεις, ενώ σε ηλικία δύο ετών πρέπει να σχηματίζει φράσεις 2-3 λέξεων και να κλωτσάει την μπάλα χωρίς να χάνει την ισορροπία του.

Τυχόν αποκλίσεις από αυτά τα στάδια ανάπτυξης θα πρέπει να θορυβήσουν τους γονείς και να τους κινητοποιήσουν, ώστε να απευθυνθούν σε έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας για αξιολόγηση.

Τι θα πρέπει να περιμένει ένας γονιός από το εξάχρονο παιδί του, σε επίπεδο μάθησης, συγκέντρωσης, αντίληψης και ομιλίας;

Ένα εξάχρονο παιδί θα πρέπει να προφέρει καθαρά όλα τα σύμφωνα και τα συμπλέγματά τους, να μπορεί να αναπαράγει μια ιστορία με τη βασική της πλοκή, να κάνει ερωτήσεις για να αποκομίσει πληροφορίες, να χρησιμοποιεί σύνθετες προτάσεις, και να γνωρίζει βασικές αντίθετες έννοιες. Θα πρέπει να έχει κατακτήσει χρονικές έννοιες , χρονικές αλληλουχίες (πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, βράδυ) να γνωρίζει τις ημέρες της εβδομάδας και τις εποχές.

Επίσης θα πρέπει να έχει κατακτήσει χωρικές έννοιες (μπροστά/ πίσω, ανάμεσα/απέναντι, κτλ ). Θα πρέπει να μπορεί να μείνει συγκεντρωμένο σε μια δραστηριότητα.

Ένα παιδί στα έξι του χρόνια χειρίζεται το ψαλίδι, κουμπώνει τα κουμπιά ή το φερμουάρ του, καταφέρνει να ενώνει κομμάτια, χρωματίζει εντός πλαισίου, σχεδιάζει σχήματα, παίζει παιχνίδια με μπάλα. Επίσης πρέπει να εντοπίζει ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα σε δυο εικόνες. Επιπλέον, σε αυτή την ηλικία θα πρέπει να ξεχωρίζει και να συγκρίνει ποσότητες και να μην δυσκολεύεται στην αρίθμηση ένα προς ένα.