Hταν όμορφη, ψηλή και πάντα με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη… καλοσυνάτη και ευγενική καθώς ήταν , όλοι είχαν να κάνουν στο χωριό για εκείνη …για την την ευγενική της στάση και για τους κάλους της τρόπους… ήταν μεγαλωμένη λες και είχε βασιλική ανατροφή.
Kαθε φορά που πήγαινε στην αγορά σταματούσε στον πάγκο με τα φρούτα και τα λαχανικά.. έπαιρνε με οσα λεφτά της έδινε η μητριά της όλα αυτά που της ειχε πει,μα ακόμη πιο πολλά ηταν αυτά που της χάριζαν οι έμποροι… την αγαπούσαν πολύ και δεν ήθελαν να βλέπουν την κακιά μητριά της, να την κακομεταχειρίζεται..
Eτσι κάθε φορά που η μικρη περνούσε απο κει,ολοι οι έμποροι της έδιναν και από ένα πραγματακι… ένιωθε τόσο πλούσια όχι για αυτά που της έδιναν άλλα για την αγάπη που εισέπραττε απ όλους. Hταν τρισευτυχισμένη…
Mια μέρα καθώς γυρνούσε στο σπίτι αντίκρισε ενα περαστικό ο όποιος έδειχνε αρκετά ταλαιπωρημενος.. καμπουριασμένος, αξύριστος με κουρελιασμένα ρούχα και κρατώντας ενα μπαστούνι στα χέρια του, το όποιο τον βοηθούσε να κρατηθεί μετά βίας…
-καλημέρα, του είπε η μικρή.
-ληστές μικρή μου, πήραν ότι είχα και δεν είχα… κοίτα με ..μόνο αυτά μου έχουν απομεινει.. μόνο αυτά τα ρούχα που φορώ και τίποτα άλλο.. δεν έχω τίποτα πια.. είπε ο ξένος και αμέσως λύγισε…
τότε η μικρή κοπέλα τον έβαλε να καθίσει και τον περιποιήθηκε όσο μπορούσε καλλυτερα…εστρωσε την μεγαλη τετραγωνη μαντήλα που φορούσε στο κεφάλι και την εβαλε χαμω για να καθισει ο ξενος…του βαλε οτι είχε ήδη πάρει από τους πάγκους το πρωί και οτι της είχαν δωρίσει οι έμποροι…
ο ξενος δεν πίστευε στα ματια του,αμεσως έκλαψε απο την χαρά του για την τόσο ευγενική κοπέλα που συνάντησε ..την ευχαρίστησε τόσες φορές που ακόμη και αυτός είχε χάσει το μέτρημα…
ο ξενος πια ηταν αρκετά χορτασμένος και έτοιμος να συνεχίσει το ταξίδι του… παίρνοντας το μπαστούνι του στο χερι σηκώθηκε και έδωσε μια ευχή στην μικρή κοπέλα…
-ευχομαι να βρεις αυτο που εχεις χάσει…. της είπε…
-ς ευχαριστώ ξένε μου άλλα δεν έχω χάσει τίποτα…
-τι εννοείς?
-γύρνα στο σπίτι σου καλή μου και σύντομα θα μάθεις…
η μικρή έτρεξε αμέσως στο σπίτι άλλα μόλις μπήκε μέσα κατάλαβε οτι κάτι της έλλειπε …ολα τα πράγματα τα ειχε δώσει στον ξένο.. τι θα λέγε τώρα στην κακιά μητριά?
μεγάλη συμφορα…δεν ηξερε που θα κρυφτει απο την οργη που θα την εβρισκε…
μολις η κακια μητρια γυρισε η μικρη ηταν τρομαγμενη,ετρεμε απο τον φοβο της και δεν μπορουσε να αρθρωσει λεξη…τα εξηγησε ολα στην κακια μητρια αλλα αυτη την κοιταξε με τοσο οργη και τοσο μισος λεγοντας της πως ολα αυτα ηταν δικα τους και πως αυτη ηταν η δική τους σοδειά…
-φυγε τωρα απο μπροστα μου,της ειπε η μητρια
-φυγε και να μην ξανα γυρισεις ποτε…εισαι ιδια η μανα σου,πηγαινε να σε φροντισει αυτη….
--μα τι λες?η μητέρα μου είχες πει οτι πέθανε…
-εσυ δεν μου πες οτι με μαζεψες απο τους δρόμους γιατι κανεις αλλος δεν με φροντιζε?
-που ειναι η μητερα μου?πες μου σε παρακαλώ?
-η κακια μητρια δεν της απαντησε παρα μονο της εδειχνε με το δαχτυλο της το δρομο για την εξωπορτα…
ετσι η μικρη ,εφυγε ετσι οπως ηταν με τα μοναδικά ρούχα που κρατούσε διχω ς φαγητο,διχως τιποτα απολυτως…
ειχε πια νυχτωσει και η μικρη δεν ηξερε που να παει…καθησε διπλα απο ενα δεντρο ετσι απλα για να ξαποστασει και να βγαλει την νύχτα…
ξημερωσε και ο ηλιος εκαιγε ψηλα στον ουρανο,ηταν τοσο κουρασμενη που δεν μπορουσε ουτε να σηκωθει για να προχωρησει…δεν ηξερε για το που θα πηγαινε το μονο που σκεφτοταν ηταν οτι ηθελε να βρει την μητερα της…
τα μικρα ζωακια που ηταν εκει ειχαν μαζευτει κοντα της απο το ομορφο τραγουδι της…ετσι τα επαιζε και τα χαιδευε και εκει εβρισκε παρηγορια…τι ομορφα και τι γλυκα που τραγουδουσε…
-μανα μου καλη…μανα μου ακριβη καποια μερα θα σε βρω και στην αγκαλια σου θα χωθω..τραγουδουσε τοσο δυνατα που ακουγοταν παντου
-τι ομορφη φωνη ειναι αυτη ?ειπε ο βασιλιας ο οποιος ειχε βγει για κυνηγι..
-φερτε μου αμεσως εδω αυτη την κοπελα
-θελω να την παρω στο παλατι μου για να με ξυπναει με το ομορφο τραγουδι της…
αμεσως οι υπηρετες του, ετρεξαν για να την βρουν και την βρηκαν…η μικρη τρομαγμενη καθως ηταν φοβηθηκε και αρχισε να κλαιει…
ο βασιλιας κατεβηκε απο το αλογο του και με το μαντηλι του της σκουπισε τα δακρυα…μα ναι την ειχε ηδη ερωτευτει
-θελεις να γινεις γυναικα μου?την ρωτησε
-εκεινη με δάκρυα στα μάτια απάντησε ναι.ετσι χωρις να το σκεφτει…ηξερε ομως οτι αυτη ηταν η σωστή απάντηση…
ετσι εγινε και ο γαμος μα η βασιλισσα δεν ηταν ευτυχισμενη…ειχε ολα τα καλά του κοσμου…ειχε ενα ομορφο συζυγο,ειχε τα δυο πανεμορφα της κοριτσακια αλλα….
-ποτε μου δεν θα βρω αυτο που εχω χασει…μονολογησε
-τι εχεις χασει βασιλισσα μου? την ρωτησε ο βασιλιάς απογοητευμένος…
-εχω χασει τους γονεις μου,μου ειχε πει η μητρια μου πως οι γονεις μου ειχαν πεθανει μα αυτο δεν ηταν αληθεια….
ετσι εξηγησε ακριβως πως το ειχε μαθει…ο βασιλιας αμεσως διεταξε να βγουν ολοι και να αναζητησουν πληροφορίες για τους γονεις της γυναικας του…ματαια ομως…
-ειμαι σιγουρος πως κατι θα βρουμε..αυτο που εχασες και παλι θα το βρεις…της ειπε…
η βασιλισσα καθε μερα ηταν και πιο δυστυχισμενη,σταματησε να χαμόγελα και ειχε κλειστει μεσα στο δωματιο του παλατιου…ειχε τοσο μεγαλη ανάγκη να βρει την μητερα της…
ώσπου μια μερα άκουσε κάποια να τραγουδαει...
-μονάκριβη μου εσυ ,οπου και να σαι, εισαι η αγάπη μου η μοναδική… τραγουδούσε η υπηρετρια..
-αμέσως έτρεξε και πήγε να δει ποια ηταν αυτη η τόσο γλυκιά φωνή?
ηταν μια υπηρετρια που μολις είχε προσλάβει ο βασιλιάς…
η υπηρετρια μολις ειδε την βασιλισσα καταλαβε πως αυτη ηταν η κορη της που την ειχαν παρει απο κοντα της απο βρεφος…το καταλαβε αμεσως γιατι στο μπράτσο της βασίλισσας υπηρχε ενα σημαδι απο την γέννηση της… ενα μικρο σημαδι σε σχήμα μισοφέγγαρου…
η υπηρέτρια λιποθύμησε και τοτε η βασιλισσα κατάλαβε πως κατι ισως γνώριζε εκείνη για την μητερα της γιατι την κοιτούσε τοσο εντονα σαν κατι να θελει να της πει…
μολις ξυπνησε η καημενη η υπηρετρια αμεσως της ειπε πως ηταν η μονάκριβη της κορη…της ειπε για το σημαδι της στο μπρατσο και ολα οσα ειχαν συμβει…
τότε η βασίλισσα αγκάλιασε την μητερα της και έβαλαν και οι δυο μαζι τα κλαμματα..
επιτελους ειχε βρει αυτο που ειχε χασει …ηταν η καλύτερη ευχη που θα μπορουσε να της ειχε δωσει ο ξενος….
ετσι έζησαν αυτοι καλα και εμείς ακόμη καλύτερα…

Για το SugarMama,
Μιχαήλ Ευτυχία