Όμως, επίσης, γνωρίζουμε, ότι σε καθημερινή βάση τα παιδιά, όπως και όλοι ερχόμαστε σε επαφή με πολλών ειδών ακτινοβολίες. Την ηλιακή, την κοσμική, την ενδογενή από έκλυση ραδονίου την ηλεκτρομαγνητική και τη ραδιενέργεια. Η δόση της ακτινοβολίας στην οποία εκτίθεται κάθε φορά ο οργανισμός είναι αθροιστική.
Ενδεικτικά σε μία ακτινογραφία θώρακος η δόση που παίρνει ο οργανισμός είναι 0,02mSv, ενώ την αξονική τομογραφία άνω - κάτω κοιλίας η δόση είναι 22mSv.
Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από την ακτινοβολία. Υπάρχουν μόνο κάποιες πολύ σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες θεωρείται εντελώς απαραίτητη:
• Κάκωση της κεφαλής στην οποία πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο αιματώματος.
• Κάκωση του μυοσκελετικού συστήματος, για εξακρίβωση κατάγματος.
• Σε υποψία πνευμονίας.
• Σε ορισμένες συγγενείς ανωμαλίες του ουροποιητικού συστήματος.
Αν και στις παραπάνω περιπτώσεις ο ακτινολογικός έλεγχος θεωρείται απαραίτητος για τη διάγνωση, στις περισσότερες περιπτώσεις θα μπορούσε να αποφευχθεί, με την πιο λεπτομερή και σωστή χρήση του υπερηχογραφήματος.
Αν τελικά απαιτηθεί ακτινογραφία στα παιδιά εκτελείται αρχικώς μόνο η προσθιοπίσθια λήψη, σε αντίθεση με τους ενήλικες, στους οποίους γίνονται μαζί η οπισθοπρόσθια και η πλάγια λήψη.

Σαββούλα Μάλλιου Κριαρά