Δυστυχώς, στις μέρες μας, ολοένα και περισσότερα είναι τα παιδιά και οι ενήλικες που βρίσκονται αντιμέτωπα με τέτοιες διαγνώσεις – έστω και αν ο νους μας δεν πηγαίνει αμέσως στους τελευταίους όταν μιλάμε για το θέμα αυτό. Το ενδιαφέρον είναι ότι, συνήθως, τα παιδιά που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες είναι πολύ έξυπνα, κοινωνικά και με εξαιρετική, συχνά, μνήμη. Άλλα πάλι είναι ιδιαιτέρως μελετηρά, προσπαθούν πολύ αλλά το αποτέλεσμα των προσπαθειών τους δεν αντικατοπτρίζεται στους σχολικούς τους βαθμούς.

Καθένας από εμάς, έχει έναν δικό του τρόπο πρόσληψης και αφομοίωσης των πληροφοριών και των ερεθισμάτων που δέχεται, καθώς και έναν προσωπικό τρόπο να τα επεξεργάζεται. Συχνά, όμως, ο προσωπικός μας τρόπος δε συνάδει με το καθιερωμένο σύστημα διδασκαλίας, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να προσλάβουμε καν τις πληροφορίες, πόσο μάλλον να τις επεξεργαστούμε.

Είναι ενδιαφέρον ότι με το τέλος της "σχολικής μας καριέρας" παύουμε να σκεφτόμαστε τις δυσκολίες αυτές. Κάποιοι προχωρούν σε ανώτερες ή ανώτατες σπουδές, δυσκολεύονται περισσότερο ή λιγότερο να τις ολοκληρώσουν αλλά όλοι κάποια στιγμή γινόμαστε "μεγάλοι" και ξεκινάμε την επαγγελματική μας ζωή, με τον έναν ή άλλον τρόπο.

Και οι περίφημες "μαθησιακές δυσκολίες" μας; Εξαφανίζονται μόλις βγούμε στην αγορά εργασίας; Σίγουρα όχι! Απλώς, έχουμε μάθει διάφορους τρόπους να τις αντισταθμίζουμε και συχνά επιλέγουμε τι θέλουμε να κάνουμε με γνώμονα τις αδυναμίες και τα δυνατά μας σημεία και όχι πάντα βάσει αυτού που πραγματικά μας ενδιαφέρει.

Η κυρία Καρακωστάνογλου αναφέρει στο efiveia.gr πως μία παράμετρος που πολύ συχνά παραβλέπουμε όταν μιλάμε γι' αυτές είναι αυτή του σώματος και της κίνησης. Η Εξειδικευμένη Κινησιολογία, και οι κατευθύνσεις αυτής που ασχολούνται με την κίνηση, τα αντανακλαστικά, το σύστημα ισορροπίας και τα μάτια, όπως είναι η Εκπαιδευτική Κινησιολογία και το Brain Gym®, η Κινησιολογία της Ανάπτυξης (Developmental Kinesiology), η Νευροκινησιολογία (Neuro-Kinesiology) καθώς και το Bal-A-Vis-X, έρχονται να καλύψουν το συγκεκριμένο κενό: το κατά πόσο το σώμα μας μπορεί ή όχι να υποστηρίξει την αβίαστη μάθηση.

Πόσοι από εμάς συνειδητοποιούμε πως, για να μπορέσει ένα παιδί να διαβάσει, τα μάτια του πρέπει να μπορούν να διασχίσουν τη σελίδα από αριστερά προς τα δεξιά, το σώμα του πρέπει να μπορεί να σταθεί ακίνητο με το κεφάλι να υποστηρίζεται από το σώμα χωρίς να χρειάζονται τα χέρια για να το κρατήσουν όρθιο; Πόσοι έχουμε αναρωτηθεί αν το παιδί που κάθεται πάνω στο πόδι του όταν γράφει και που γυρίζει την καρέκλα του παράλληλα με το γραφείο του, το κάνει σε μια προσπάθεια να σταθεροποιήσει το σώμα του και να επιτρέψει στο μάτι με το οποίο ουσιαστικά βλέπει όταν διαβάζει να έχει πρόσβαση στη σελίδα; «Ελάχιστοι, δυστυχώς», είναι η απάντηση.

Στο βαθμό που τα μάτια, το σύστημα ισορροπίας και τα αντανακλαστικά ενός ανθρώπου – μικρού ή μεγάλου – δεν του επιτρέπουν να έχει πρόσβαση σε όλες του τις δυνατότητες, δηλαδή δεν επιτρέπουν την συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των δύο εγκεφαλικών ημισφαιρίων, οι "μαθησιακές δυσκολίες" είναι αναγκαίο κακό. Ο βαθμός των δυσκολιών αυτών εξαρτάται από τον αριθμό των αντισταθμίσεων που χρειάζεται να γίνουν. Όσο λιγότερο με υποστηρίζει το σώμα μου και η κίνησή μου, τόσες περισσότερες θα είναι οι δυσκολίες μου.

Η στοχευμένη κίνηση, η επανεκπαίδευση των αντανακλαστικών με στόχο την ενσωμάτωσή τους στο κινητικό μας σχήμα, η εκπαίδευση των ματιών στη διάσχιση της μέσης οπτικής γραμμής του σώματος, η σωστή ισορροπία και ο έλεγχος του κορμού μας είναι απαραίτητα ώστε η όποια θεραπεία προσφέρουμε στο παιδί μας να μπορέσει να βρει στέρεο έδαφος για να ριζώσει.

Η Εξειδικευμένη Κινησιολογία, καθώς και κατευθύνσεις αυτής όπως το Brain Gym και η Κινησιολογία της Ανάπτυξης, εργάζονται μέσω της κίνησης για να προετοιμάσουν το σώμα για τη μάθηση. Συνδυάζονται εξαιρετικά αποτελεσματικά με κάθε άλλη μορφή θεραπείας, είναι μη παρεμβατικές, γρήγορες και εφόσον τους αφιερώνονται 10′ την ημέρα, εντυπωσιακά αποτελεσματικές. Μπορούν δε να χρησιμοποιηθούν ως επιπρόσθετο εργαλείο στα χέρια λογοθεραπευτών, ψυχολόγων, φυσιοθεραπευτών, ειδικών παιδαγωγών, εργοθεραπευτών, εκπαιδευτικών και άλλων και να αποτελέσουν το σύμμαχο γονέων και παιδιών στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν και να βοηθηθούν.

Το βασικό μέσο δράσης είναι το ίδιο το σώμα, φυσικά, και ο πρωταρχικός τρόπος έκφρασης αυτού, η κίνηση. Όχι όμως οποιαδήποτε κίνηση, αλλά στοχευμένες, συγκεκριμένες κινήσεις, που επιδρούν – όπως έχει δείξει η πολυετής χρήση τους – στις ικανότητες πρόσληψης και επεξεργασίας πληροφοριών, στην ικανότητά μας να συγκεντρωνόμαστε, να κατανοούμε, να αναλαμβάνουμε δράση και να ολοκληρώνουμε ό,τι ξεκινάμε, να οργανώνουμε τον χρόνο μας και να θέτουμε προτεραιότητες, να θυμόμαστε όσα μαθαίνουμε και να χρησιμοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις ικανότητες και δεξιότητές μας βελτιώνοντας διαρκώς και αβίαστα τις επιδόσεις μας.

Εργαλεία μας είναι επίσης τα αναπτυξιακά παιχνίδια που βοηθούν στην ενσωμάτωση των αντανακλαστικών – παιχνίδια που τα παιδιά έπαιζαν παλαιότερα αλλά που, λόγω του φόρτου εργασίας τους και της έλξης και έξης των ηλεκτρονικών παιχνιδιών και της τηλεόρασης, έχουν περάσει σχεδόν στη λήθη ή, στην καλύτερη περίπτωση, στην περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών.

Είναι το παιχνίδι με μπαλάκια και σακουλάκια άμμου, σε συνδυασμό με σανίδες ισορροπίας, που επιτρέπουν στο σύστημα ισορροπίας του παιδιού να λειτουργήσει με έναν πιο αποτελεσματικό τρόπο και στα μάτια του να μάθουν να παρακολουθούν και να εστιάζουν, ικανότητα απαραίτητη για την ανάγνωση.

Η συγκέντρωση και ο αυτό-έλεγχος που χρειάζεται για την κατάκτηση της τεχνικής αυτής μεταφέρεται στη σχολική μελέτη και επηρεάζει θετικά την προσωπικότητα των παιδιών και των εφήβων. Ο εγγενής ρυθμός που παράγεται με τη σωστή τεχνική βοηθά στον συντονισμό του κορμού και διευκολύνει τον σωματικό έλεγχο των κινήσεων, δίνοντας το απαραίτητο αίσθημα ασφάλειας στα παιδιά και τους εφήβους και επηρεάζοντας θετικά τυχόν τάσεις παρορμητισμού και επιθετικότητας.

Οι έρευνες που έχουν γίνει στα χιλιάδες ανά τον κόσμο σχολεία που χρησιμοποιούν τις μεθόδους αυτές είναι εντυπωσιακές ως προς τα αποτελέσματα που δείχνουν. Μετά από μερικούς μήνες χρήσης, η διαφορά είναι τεράστια στις ικανότητες ανάγνωσης, γραφής, ορθογραφίας, αριθμητικής αλλά και συμπεριφοράς – βλέπε καλύτερη συγκέντρωση, μεγαλύτερος έλεγχος παρορμητικής συμπεριφοράς, περισσότερη αυτοπειθαρχία και αυτοπεποίθηση – των παιδιών ηλικίας 5-18 ετών αλλά και των φοιτητών που, βρισκόμενοι αντιμέτωποι με τα δεκάδες μαθήματα που φτάνουν να "χρωστούν", αναρωτιόνται πώς θα τα βγάλουν πέρα και πώς θα βρουν τη δύναμη "να στρωθούν" να διαβάσουν! Ήμουν κι εγώ μεταξύ αυτών των φοιτητών...

Γράφει για το efiveia.gr η εξειδικευμένη κινησιολόγος, εκπαιδεύτρια Brain Gym Μαρία Καρακωστάνογλου, συνεργάτης των Κέντρων ΛΕΞΙΣ