Παίρνω τ’ άσπρα μου χαρτιά

κι εκατό νερομπογιές.

Η αλεπού, κάποτε, έπιασε ένα ωραίο κόρακα στον κάμπο, άκρη-άκρη στο δάσος.

Ο Αέρας θύμωσε,

με τον Ήλιο μάλωσε.

«Τα παραμύθια μας επιτρέπουν να αντικρίζουμε τον κόσμο

με άλλα μάτια και τον κάνουν σίγουρα καλύτερο…»

Η νεράιδα κάποιου δάσους έχασε μια φορά το μαγικό ραβδί της. Έψαξε, έψαξε, μα τίποτα! Το ραβδί πουθενά δε βρισκόταν. Κι η νεράιδα ήταν απαρηγόρητη, που δεν μπορούσε πια να κάνει μάγια.

Θεέ, που βλέπεις τα σπιτάκια,
τα φτωχά σαν το δικό μου..

Κάποια μέρα συναντήθηκαν η Δικαιοσύνη και η Αδικία κι άρχισαν να καβγαδίζουν για το πώς είναι καλύτερα να ζουν οι άνθρωποι, με τη δικαιοσύνη ή με την αδικία;

Η μικρούλα η μικρή
Μαργαρίτα
να διαβάσει δε μπορεί
άλφα βήτα.

«Μαμά, υπάρχουν αληθινοί άγγελοι;», ρώτησε η Λιένα.

«Δεν ξέρω, μωρό μου. Ίσως ναι, αλλά μάλλον δε μοιάζουν όπως τους δείχνει αυτό το βιβλίο», είπε η μαμά δείχνοντας το βιβλίο που ξεφύλλιζε η τετράχρονη Λιένα.

“Μικρές Καληνύχτες”

''Αν θέλετε το παιδί σας να γίνει έξυπνο,

διαβάστε του παραμύθια.

Αν θέλετε να γίνει πιο έξυπνο,

διαβάστε του περισσότερα παραμύθια"

ALMBERTEINSTEIN