…Είχε στρώσει για καλά η δουλειά του πουλητή εκεί κάτω στο Βερτεκόπι –«Σκύδρα» το λένε τώρα.

Μια μέρα συνάχτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο να μάθουν γράμματα. Ήβραν και δάσκαλο και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο κι επήραν τα παιδιά τους και τα έγραψαν.

Μια φορά κι έναν καιρό, στα βάθη της Ανατολής ζούσε ένας άνθρωπος ξύπνιος αλλά και τυχερός, που την περνούσε όμως άσχημα –καθότι φουκαράς- και σκεφτόταν τι να κάνει, για να λύσει το πρόβλημά του.

Όσο κι αν διαφωνούν κάποιοι, ο Φεβρουάριος παραμένει πάντα στο μυαλό χιλιάδων ανθρώπων ως ο μήνας του Έρωτα. Πολλές είναι οι «ενστάσεις» για την εμπορικότητα της «γιορτής των ερωτευμένων». Πολλά είναι τα «κλισέ» που θα ακούσετε αυτές τις μέρες. Όμως, γιορτάσετε δεν γιορτάσετε την 14^η Φλεβάρη, ένα βιβλίο δεν παύει ποτέ να είναι το καλύτερο δώρο, με ή χωρίς περίσταση.

Μια φορά κι έναν καιρό

-καλοκαίρι δροσερό-

στήσανε χορό τα φρούτα

Αστεράκι μου χρυσό,

μόλις βγαίνεις και φωτίζεις,

πριν ακόμα να σε δω,

Τα Χριστούγεννα είναι ταυτισμένα με τα δώρα. Δώρα από τον Άγιο Βασίλη, από τους γονείς στα παιδιά, από τις γιαγιάδες και τους παππούδες στα εγγόνια, από τους νονούς στα βαφτιστήρια, από τους φίλους και τους συγγενείς. Βέβαια τα συχνότερα δώρα που κάνουν όλοι στα παιδιά αυτές τις μέρες είναι τα παιχνίδια.

Σήμερα, μέσα από δύο ευαίσθητα βιβλία, θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα. Ποια είναι τα παιδιά της καρδιάς; Γιατί αληθινοί γονείς δεν είναι μόνο αυτοί που φέρνουν στον κόσμο ένα παιδί;

Ο αέρας φύσαγε σα γύφτος. Έλεγες πως βάλθηκε ν’ ανάψει κάπου μια θεόρατη φωτιά για να ζεστάνει τον κόσμο. Γιατί κρύωνε ο καημένος ο κόσμος τούτο το φθινόπωρο.

Κράτα μου σφιχτά το χέρι...

και καθόλου μη μ’ αφήνεις,

πρώτη μέρα στο σχολείο

πόση σιγουριά μου δίνεις!