Και μόνο το άκουσμα των «90s» μου γεννά γλυκές αναμνήσεις που τρέχουν στο μυαλό σαν ταινία ..

το «Mad», οι Τρύπες στο Ρόδον, το Ταξίδι της Φάλαινας των Στέρεο Νόβα από την κασέτα της Ντισκολάτας, το
φλερτ - γενικά φλερτ παντού, η μισή ώρα στην ουρά για να μπεις το Σάββατο στο «+Soda», οι Smashing Pumpkins στον Λυκαβηττό, τα rave party στο "Άλσος",

η πενταήμερη στη Κέρκυρα και βινύλια στο Μοναστηράκι.

Να ξεχάσω το Reservoir Dogs του Ταραντίνο, το Δαμάζοντας τα Κύματα του Λαρς Φον Τρίερ , το «Τρέξε Λόλα Τρέξε» σε λούπα στο DVD;

Μια ορμητική υποκουλτούρα εκφρασμένη συλλογικά, ο νέος ρεαλισμός, η τέχνη του ντοκουμέντου και της αντι-παγκοσμιοποίησης μας περίμεναν στη γωνία.

Το τέλος της μεταπολίτευσης, το απόγειο του νεοπλουτισμού, ο θρίαμβος του σκυλάδικου, η απολιτικοποιήση της νεολαίας και το όνειρο του χρηματιστηρίου που μετατράπηκε σε εφιάλτης!

Λέξεις κλειδιά των ‘90s;
Αθηνόραμα, Σεράγεβο, ράφτινγκ, mp3, Radiohead, Sonic Youth, Bjork, ρέιβ, ακτιβισμός, Matrix, Τιμ Μπάρτον, Ντόλι, Ελ Νίνιο, river party, Greenpeace, «Δέκα Μικροί Μήτσοι» …

Η λίστα είναι μεγάλη στην πιο love-to-hate δεκαετία των νεότερων χρόνων!

(Τα περιοδικά της εποχής είχαν το "ρολο" του internet)

Για το SugarMama.gr,

Ρένα Στρατήλα