Παρασκευή 12/1/2007, 7:51 π.μ. Ουάσινγκτον.
Στάση Μετρό L'ENFANT PLAZA STATION
(ώρα αιχμής για τους υπαλλήλους που πηγαίνουν
στις δουλειές τους)

Ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους βιολιστές στον κόσμο, ο Joshua Bell (με αμοιβή που φτάνει τα 1000$ / λεπτό),
με ένα χειροποίητο βιολί αξίας 3.500.000 $ (Gibson ex Huberman), που κατασκευάστηκε το 1713 από τον Antonio Stradivari,
ξεκινά να ερμηνεύει, ινκόγκνιτο, για τους ανυποψίαστους περαστικούς
του μετρό, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό του,
κλασικά (αλλά όχι και ευρέως γνωστά) αριστουργήματα
όπως, Bach's "Chaconne", Franz Schubert's "Ave Maria,"
Manuel Ponce's "Estrellita".

Σε 43 λεπτά, 1097 περαστικοί, περάσαν
μπροστά από τον καλύτερο βιολιστή,
που με το καλύτερο βιολί, ερμήνευε για αυτούς
μερικά από τα καλύτερα μουσικά κομμάτια.
Πόσοι από αυτούς σταμάτησαν να ακούσουν;
Πόσα χρήματα άφησαν;
Το συγκεκριμένο πείραμα, οργανώθηκε από την εφημερίδα Washington Post, ως μέρος μιας κοινωνικής μελέτης περί του τι εκλαμβάνουμε ως σημαντικό, τι μας αρέσει, και σε τι δίνουμε προτεραιότητα.
Η γενική περιγραφή του πειράματος ήταν: « Σε ένα συνηθισμένο περιβάλλον, σε μια ακατάλληλη ώρα, αντιλαμβανόμαστε το ωραίο; Σταματάμε για να το ευχαριστηθούμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο σε ένα μη-αναμενόμενο περιβάλλον;»
Ο ταλαντούχος μουσικός, επίτηδες επέλεξε να ερμηνεύσει μη ευρέως γνωστά κομμάτια προκειμένου να μην προκαλέσει τεχνητά το ενδιαφέρον του κοινού.

Σε 43 λεπτά, από τους 1097 περαστικούς, μόλις 7 σταμάτησαν να τον ακούσουν.
Ανάμεσά τους και ένα 3χρονο παιδί που απομακρύνθηκε από τη μητέρα του.
Μόλις 27 από τους περαστικούς άφησαν βιαστικά χρήματα (οι περισσότεροι χωρίς να
σταματήσουν).
Το ποσό που συγκέντρωσε ήταν 32 $.
Ο ίδιος βιολιστής (Joshua Bell) πριν από 3 ημέρες είχε γεμίσει το το Boston's Stately Symphony Hall, με μέση τιμή εισιτηρίου 100$ το άτομο.
Δύο εβδομάδες αργότερα, στο Music Center στο Strathmore, στη North Bethesda, έπαιξε για ένα ακροατήριο αποκλειστικά για όρθιους, σε ένα κοινό τόσο ευλαβικά προσηλωμένο στο ταλέντο του, που συγκρατούσαν ακόμα και το ξερόβηχά τους, για τα σιωπηλά σημεία των κομματιών του.

Αναλυτικά το κοινωνικό πείραμα, παρουσιάζεται στο άρθρο με τίτλο
Pearls Before Breakfast (Μαργαριτάρια Προ Του Πρωινού)
που δημοσιεύτηκε την Κυριακή 8 Απριλίου 2007 στην Washington Post.