Εννέα υπέροχοι μήνες που όλες τις ζαχαρένιες μανούλες τις κάνουν να νιώθουν νοσταλγία γι' αυτό το πλασματάκι, αλλά παράλληλα και ένα αίσθημα χαράς γιατί.. ποια μανούλα μπορεί να αρνηθεί το φτερούγισμα χαράς στην καρδιά της στην πρώτη κίνηση του μωρού;

ποια δεν έχει δακρύσει;

ποια δεν περιμένει πως και πως μια κλωτσιά;

μια κίνηση;

όλες.

Και καθώς περνούν οι μήνες εντείνεται το άγχος να αντικρύσουν το προσωπάκι που θα γεμίσει χαρά το σπιτικό τους.

Έρχεται λοιπόν η ώρα και μετά από την αγωνία και τη δυσκολία της κάθε γέννας, έρχεται μια καινούργια ζωή στη γη, ένα θαύμα δοσμένο από το δημιουργό θεό και τότε ρέουν άφθονα τα δάκρυα της χαράς και συνάμα της ευγνωμοσύνης για το αίσιο τέλος της όλης διαδικασίας.

Εύχομαι κάθε "ζαχαρένια" μανούλα να χαίρεται το παιδάκι της και σε όσες δεν τόλμησαν ακόμα να κάνουν μωράκι, να το τολμήσουν, γιατί είναι κάτι το ανεκτίμητο και τα συναισθήματα πρωτόγνωρα.

Η ζωή θέλει θάρρος και όχι φόβο.

Για το Sugar Mama,
Πηνελόπη Μουτζούρη