Πόσες φορές θυμάμαι όπλα τα παράλογα που έλεγα στον άντρα μου, που φώναζα για το παραμικρό αλλά εκείνος ήταν εκεί και μου χαμογελούσε και μου έλεγε εντάξει θα γίνει ο,τι θέλεις όπως το θέλεις, είσαι καλά τώρα;
Να την ακούς. Ίσως μιλάει ασταμάτητα κάποιες φορές. Ίσως θέλει να σου πει τα πάντα αναλυτικά. Να σου περιγράψει τα πάντα ξανά και ξανά. Να έχεις υπομονή να την ακούς. Θέλει απλώς να τα πει.
Στήριξη. Ψυχολογική κυρίως. Οι ορμόνες κάνουν πάρτι μετά τον τοκετό. Όλα θα μοιάζουν βουνό, δύσκολα, ανυπόφορα. Ακόμα και το λερωμένο κουτάλι στον νεροχύτη μπορεί να προκαλέσει καυγά. Δεν πειράζει, ασ’το να πέσει κάτω, μη θυμώσεις επειδή σου φώναξε, μη μιλήσεις άσχημα επειδή δεν έχει υπομονή, μη νευριάσεις επειδή δεν έχει δίκιο και φωνάζει. Άφησε την να τα βγάλει. Να είσαι εκεί δίπλα της, στα λάθη της, στις φωνές της, στις κακές μέρες.
Χέρια! Και εννοώ βοήθεια! Αν και βλέπουμε πολλές μανούλες να τα καταφέρνουν μια χαρά μόνες τους, αρκετές είναι εκείνες (όπως εγώ!) που ήθελαν βοήθεια! Τη χρειαζόμουν! Τη ζητούσα με κάθε τρόπο! Τώρα, που έχω φύγει πια από την περίοδο της έντασης και βλέπω λίγο πιο καθαρά τα πράγματα, ευχαριστώ τον άντρα μου που ζήτησε από την πεθερά μου να έρθει να βοηθήσει τις πρώτες μέρες! Ευχαριστώ και την πεθερά μου που ενώ φώναζα και έλεγα σε όλους ότι δεν κάνουν τίποτα σωστά, ήταν εκεί για μένα!
Βοήθεια λοιπόν κορίτσια, είναι σημαντικό να έχετε 10’, 20’ 1 ώρα για εσάς. Όπως έχω πει και σε προηγούμενο κείμενο μου, αν δεν είστε καλά εσείς δε θα είναι ούτε το μωράκι σας! Ακόμα λοιπόν και αν έρθει κάποιος να σας φέρει φαγητό, ή να σας πλύνει τα πιάτα, ή να βάλει μια σκούπα ή απλά να προσέχει το μωρό να πλυθείτε 5’ θα δείτε ότι είναι σωτήριο!
Να μην της δίνετε συμβουλές τύπου «μα γιατί δε θηλάζεις; Είναι καλό για το μωρό! Θα πάρει αντισώματα! Δε θα αρρωσταίνει! Τι; Πονάς; Δεν πειράζει! Κάνε υπομονή!» ΟΧΙ! Τις αντοχές της κάθε μανούλες τις ξέρει μόνο η ίδια! Μην επεμβαίνετε στις αποφάσεις της και μην την κάνετε να νιώθει άσχημα! (Προσωπικά δε θήλασα για πολλούς λόγους που θα αναφέρω σε άλλο άρθρο και ευχαριστώ τον άντρα μου, τον γιατρό μου και την γυναίκα του ξαδέρφου μου που όχι μόνο στήριξαν την απόφαση μου αλλά με βοήθησαν και ψυχολογικά!) Το να επιμένετε λοιπόν να ρωτάτε μια νέα μαμα για το αν θηλάζει ή όχι και γιατί δε θηλάζει μόνο κακό μπορεί να κάνει!
Πίστεψε με έχει ρωτήσει, έχει ενημερωθεί, έχει μάθει, έχει προσπαθήσει, έχει πονέσει, έχει υποφέρει και έχει πάρει την απόφαση της για το καλό και το δικό της αλλά και του μωρού της! Άλλα που ακούω συνήθως είναι «δεν το ταΐζεις σωστά», «το κουνάς πολύ», «τι; Θα το πας θάλασσα;
Απαγορεύεται τόσο μικρό», «μην του κανεις όλα τα εμβόλια, μόνο τα υποχρεωτικά» κ ένα σορό άλλα θέματα που με βομβαρδίζουν καθημερινά λες και όλοι αυτοί μεγαλώνουν το παιδί μου, μιλάνε με τον παιδίατρο, ξέρουν τι θέλει το παιδι μου! Όχι! Γι’αυτό λοιπόν, μιλήστε όταν σας ρωτήσουν, βοηθήστε όταν το ζητήσουν!
Μοιράζομαι σκέψεις νο2.
Μια μαμά που καταλαβαίνει.