Η μαμά, η μαμά. Όλα τα ξέρει η μαμά. Έτσι συνήθιζα να σου λέω, έτσι ήθελα να πιστεύεις.

Δεν πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν από την προσχολική ηλικία να ασχολούνται με κινητά και υπολογιστές ...

προκειμένου να κάθονται ήσυχα ή να απασχολούνται με τις ώρες γιατί κάνει κακό στον οργανισμό τους και τα μάτια τους.

Ακόμα όμως κι αν τα αφήνεται να τα χρησιμοποιούν φροντίστε να μη γίνεται κατάχρηση και να μη χάνουν την επαφή τους με άλλα παιδιά ή ώρες παιχνιδιού μένοντας κολλημένο πάνω από μια οθόνη από συνήθεια.

Το παιδί πρέπει να ζήσει την παιδικότητα του, όπως πρέπει γιατί όταν είναι με παρέα ή όταν παίζει θα αναπτυχθεί σωστά και θα κοινωνικοποιηθεί.

Πρόταση:

* Παίξτε παιχνίδια στο ταμπλετ μαζί με το παιδί σας για ψυχαγωγία.

* Να βλέπετε μαζί με τα παιδιά σας τηλεόραση.

* Πρώτοι εσείς να κλείνετε τα κινητά, τις τηλεοράσεις και τα κομπιούτερ το βράδυ.Γονείς πρότυπα.

* Καθιερώστε ώρες χωρίς ψηφιακά μέσα για όλους.

* Ορίστε κανόνα όλα στο σαλόνι, για να παρακολουθείτε την ψηφιακή δραστηριότητα του παιδιού.

* Αντικαταστήστε, όποτε μπορείτε, την απασχόληση μπροστά σε μία οθόνη, με την διαπροσωπική συναναστροφή.

* Προσοχή για σημάδια εθισμού.

Για το sugarmama,

Γιάννα Ντρε

Το παιχνίδι κατέχει πολύ σημαντική θέση στη ζωή του παιδιού. Έχει χαρακτηριστεί συχνά ως «η εργασία της παιδικής ηλικίας», μια και αποτελεί το μέσο του παιδιού για να μάθει τον κόσμο, να αναπτύξει κοινωνικές σχέσεις και να εκφράσει τον εαυτό του.

Χειμώνα και καλοκαίρι τα παιδιά ζητάνε να πιουν τσάι. Επιτρέπεται να πίνουν ;

Τα παιδιά αντιπροσωπεύουν ένα από την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη ομάδα του πληθυσμού στην χρήση φακών επαφής. Γιατί όμως τα παιδιά επιλέγουν τους φακούς επαφής;

«η κόρη μου επέστρεψε από τον παιδικό σταθμό.... με καινούργιες πολύ άσχημες λέξεις»

«Ο γιος μου πάει νηπιαγωγείο αλλά το στόμα του θυμίζει.... οδηγό νταλίκας εν τω μέσω καβγά»

Εδώ και πολλά χρόνια η αίσθηση της ακοής έχει αναλάβει πρωταρχικό, θεμελιώδη ρόλο για την ανάπτυξη του πολύπλοκου συστήματος επικοινωνίας του ανθρώπινου γένους.

Να θυμάστε οτι η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Το παιδί σας ζηλέυει το αδελφάκι του/της επειδή φοβάται ότι το αγαπάμε περισσότερο από αυτό.

Σήμερα, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την μικρή παιδική ηλικία έχει αλλάξει ριζικά. Οι πρόοδοι που έχουν γίνει τα τελευταία 40 χρόνια σε επίπεδο επιστημονικό, ψυχιατρικό αλλά και παιδαγωγικό, χαρακτηρίζουν πλέον το μικρό παιδί, από βρέφος κιόλας, ως ένα άτομο αυτοτελές, με προσωπικότητα, ανάγκες και ιδιαιτερότητες. Απ' την άλλη, η τέχνη είναι ένας χώρος που μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην αναδόμηση της προσωπικότητας του παιδιού αλλά και στη δημιουργική σχέση του με τον έξω κόσμο.

Η αγάπη ενός γονιού για το παιδί του είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί.